 |
Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Γιώργος Δημητριάδης
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Νομίζω πως δε σε θυμάμαι πια
τα μάτια μου βαριά να δουν εσένα
κοιτάζω μια παλιά σου carte postale
ποιος έγραψε μ’ αυτά τα γράμματα τα ξένα
Τώρα έχω ένα σπίτι
που ποτέ δεν έχεις δει
τώρα έχω ένα αμάξι
που ποτέ δεν έχεις μπει
και μια λύπη, αχ! μια λύπη
που δεν έχεις φανταστεί
Γιατί όλα προχωρούν χωρίς εσένα
κι αυτό τώρα λέγεται ζωή
Νομίζω πως σε ξέχασα αλλά
τις νύχτες που μετρώ το χρόνο μόνη
το χέρι σου μου πλέκει τα μαλλιά
το χάδι σου αυτό ακόμα με σκοτώνει
|  |
Tекст: Nikos Moraitis
Mузика: Yioryos Dimitriadis
Прва представа: Alkistis Protopsalti
Мислим да те се више не сећам,
моје очи тешко да виде тебе,
гледам једну твоју стару разгледницу,
ко је писао овим непознатим словима...
Сад имам кућу
коју никад ниси видео,
сад имам ауто
у који никад ниси ушао
и тугу, ах, тугу
какву не можеш замислити!
Зато што све пролази без тебе
и то сад представља живот.
Мислим да сам те заборавила, али
ноћу, док сама бројим сате,
твоја рука ми мрси косу,
тај твој додир ме још убија.
| |
