 |
Στίχοι: Μανώλης Φάμελλος
Μουσική: Μανώλης Φάμελλος
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Φάμελλος
Δε θέλω να `μαι αθάνατος
θέλω μόνο να `μαι αληθινός
όμορφη, ώρα όμορφη, να κρατηθώ μακριά πες μου πώς
να σταθώ για πάντα πλάι σου φάρος μες την ομίχλη
Κάπου θα μείνω πίσω
κοιτάζοντας τον κόσμο να περνά
ίσως μετά να τρέξω πίσω απ’ όσα η καρδιά μου λαχταρά
Όχι μωρό μου δεν είμαι άγγελος
να σταθώ πιο ψηλά
όλους μας παίρνει ο ίδιος άνεμος
κάποια μέρα κι εσύ θα το νιώσεις
Είμαι μικρός ακόμα για το διαμαντένιο σου ουρανό
κι όμως μεγάλος τώρα πια πίσω απ’ το δάχτυλό μου για να κρυφτώ
δεν ξέρω άλλη χώρα μυθική για να σ’ οδηγήσω
Ίσως τ’ αφήσω γι’ αύριο
μοναχά για να τ’ ονειρευτώ
ίσως να μη θυμάμαι αύριο πως γι’ αυτό μόνο ζω...
Όχι μωρό μου δεν είμαι άγγελος
να σταθώ πιο ψηλά
όλους μας παίρνει ο ίδιος άνεμος
κάποια μέρα κι εσύ θα το νιώσεις
|  |
Tекст: Manolis Famellos
Mузика: Manolis Famellos
Прва представа: Manolis Famellos
Не желим да будем бесмртан,
желим само да будем стваран.
Диван, диван је час, кажи ми како да издржим далеко,
да заувек стојим краје тебе, као светионик у магли.
Негде ћу заостати
гледајући свет који пролази,
можда ћу после јурнути назад ка свему за чим ми срце жуди.
Не, моја љубави, нисам анђео
да стојим више,
све нас чека исти ветар,
једног дана ћеш и ти исто осетити.
Још сам млад за твоје дијамантско небо,
а, ипак, већ сам стар да бих се сакрио иза сопственог прста.
Не знам другу чаробну земљу у коју бих те повео.
Можда то оставим за сутра,
а можда само за своје снове,
можда се сутра нећу сећати да је то разлог што живим сам...
Не, моја љубави, нисам анђео
да стојим више,
све нас чека исти ветар,
једног дана ћеш и ти исто осетити.
| |
