 |
Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης
Μουσική: Λένα Πλάτωνος
Πρώτη εκτέλεση: Σαββίνα Γιαννάτου
{Έτσι τους βλέπω εγώ τους κήπους.}
Στον κήπο απόψε μου μιλεί μια νέα μελαγχολία.
Βυθίζει κάποια μυγδαλιά το ανθοχαμόγελό της
στου βάλτου το θολό νερό.Και η θύμηση της νιότης
σαλεύει τόσο θλιβερά την άρρωστη ακακία...
Εξύπνησε μια κρύα πνοή μες στη σπασμένη σέρα,
όπου τα ρόδα είναι νεκρά και κάσα η κάθε γάστρα.
Το κυπαρίσσι, ατέλειωτο σαν βάσανο, προς τ’ άστρα
σηκώνει τη μαυρίλα του, διψώντας τον αέρα.
Και πάνε, πένθιμη πομπή λες, της δεντροστοιχίας
οι πιπεριές και σέρνονται τα πράσινα μαλλιά τους.
Οι δυο λατάνιες ύψωσαν μες στην απελπισιά τους
τα χέρια.Κι είναι ο κήπος μας κήπος μελαγχολίας.
|  |
Şarkı Sözü: Kostas Karyotakis
Müzik: Lena Platonos
Ilk Performans: Savvina Yiannatou
{ Ben bahçeleri görmek şekilde Yani . }
Bahçede bu gece benim yeni bir melankoli konuşuyor .
Anthochamogelo bazı badem ağacı dalan
swamplands bulanık nero.Kai gençlik anısına
akasya kadar ne yazık ki hasta karıştırır ...
Kırık kış ortasında soğuk bir nefes akıllı
gül ölü ve her gövde çerçeve nerede .
Yıldız için sonsuz azap gibiselvi ,
susuz hava,karanlık yükseltir .
Ve , gitmek çalıların kederli alay demek
biber ve yeşil saç sürükleyin .
İki LATANIAumutsuzluk arasında çekilir
cheria.Ki bizim bahçe melankoli olduğunu.
| |
