| |
 | Cada niño loco - 2435 Αναγνώσεις   | | | |    |  |
Στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Νανά Μούσχουρη
Άλλες ερμηνείες:
Ξανθίππη Καραθανάση
Φλέρυ Νταντωνάκη
Μαρινέλλα
Έλλη Πασπαλά
Δήμητρα Γαλάνη
Σαββίνα Γιαννάτου
Γιάννης Αγγελάκας
Μαρία Φαραντούρη
Κείνο το πρωί του είπα καλημέρα
κείνο το πρωί του είπα καλημέρα.
Κάθε τρελό παιδί
έχει στο χέρι
φιλί της Παναγιάς
κι ένα μαχαίρι.
Κι η μάνα του δεν τραγουδά
κι η μάνα του δεν τραγουδά.
Κάθε που σφάζονται
δυο περιστέρια
η νύχτα καίγεται
στα δυο του χέρια.
Και το κορίτσι δε μιλά
και το κορίτσι δε μιλά.
| |
Letras de Canciones: Manos Hatzidakis
Música: Manos Hatzidakis
Primera representaci: Nana Moushouri
Otras presentaciones:
Xanthippi Karathanasi
Flery Dadonaki
Marinella
Elli Paspala
Dimitra Yalani
Savvina Yiannatou
Yiannis Angelakas
Maria Faradouri
Aquella mañana le di los buenos días
Aquella mañana le di los buenos días
Cada niño loco
tiene en sus manos
besos de de la Virgen
y un cuchillo
Y su madre no canta
Y su madre no canta
Cada vez que se deguellan
dos palomas
la noche abrasa
entre sus manos
Y la niña no habla
Y la niña no habla
| | | | En el vídeo este
http://www.youtube.com/watch?v=vOs1Io5l9zA
Flery (creo que es ella) antes de cantar habla de los demonios que la acechaban. Lo copio y lo traduzco:
Εζησα δεκα χρόνια σαν καλόγρια. Πέρασα κλινικές , φυλακές, για να βρω την ψυχή μου. Και κοντεψα να χασω τον εαυτό μου. Διάβαζα βιους αγιων αναζητώντας τη λιτότητα. Ζούσα μια εσωτερική διαδρομή. Ημουν χαμένη για όλους. Ενοιωθα μια δύναη παρούσα να με καθοδηγεί. Κινδυνευα πολύ σ΄ αυτήν την πνευματική περιοχή. Δεν έπρεπε να μιλήσω σε ανθρώπους. Δεν έπρεπε να τρω. Εβλεπα πνεύματα (δαἰμονες αγγέλους)... που είναι μεν γεννήματα της φαντασίας, αλλά οταν τα ζήζεις είναι τρομερά, γιατί ξεφευγεις απο τα ανθρώπινα πλαίσια.
He vivido diez años como una monja. Pasé por clínicas y cárceles para encontrar mi "alma" (¿mi vida?). Y estuve a punto de perder mi propia identidad. Leía vidas de santos buscando la austeridad. Mi vida era caminar por una senda interior, Estaba perdida para todos. Sentía que una presencia poderosa que me guiaba. Corría mucho peligro en esa región de la mente. No debía hablar con nadie. No debía comer. Veía espíritus: demoios, ángeles, que, aunque sean fruto de la fantasía, cuando los vives son terrorificos; porque te escapas de los márgenes de lo humano. |  Avellinou © 31-07-2014 @ 20:52 |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
