 |
Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Δε φταις εσύ η φαντασία μου τα φταίει
που σ’ έπλασε όπως ήθελε αυτή
η φαντασία μου που χρόνια με γελούσε
πως θα μ’ ανοίξεις την καρδιά μου την κλειστή
Μα ποιο είναι κείνο το όνειρο
που βγαίνει πάντα αλήθεια
και δεν αφήνει χαρακιές στις περισσότερες καρδιές
και μια πληγή στα στήθια
Δε φταις εσύ η φαντασία μου τα φταίει
γι αυτό μην κλαις που φεύγω βιαστικά
σε μένα τώρα πια ταιριάζει για να κλάψω
για της καρδιάς μου τα χαμένα ιδανικά
Μα ποιο είναι κείνο το όνειρο
που βγαίνει πάντα αλήθεια
και δεν αφήνει χαρακιές στις περισσότερες καρδιές
και μια πληγή στα στήθια
|  |
Versuri: Eftyhia Papayiannopoulou
Muzică: Apostolos Kaldaras
Prima de performanţă: Yioryos Dalaras
Nu eşti tu de vină, e de vină imaginaţia mea
Care te-a creat aşa cum a vrut ea,
Imaginaţia mea care mă păcălea de ani de zile
Că îmi vei deschide inima mea închisă.
Dar care este visul acela
Care întotdeauna devine realitate
Şi nu lasă zgârieturi în cele mai multe inimi
Şi o rană în piept.
Nu eşti tu de vină, e de vină imaginaţia mea
De aceea nu plânge că plec în grabă
Acum mie mi se potriveşte să plâng
Pentru idealurile pierdute ale inimii mele.
Dar care este visul acela
Care întotdeauna devine realitate
Şi nu lasă zgârieturi în cele mai multe inimi
Şi o rană în piept.
| |
