 |
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Άλλες ερμηνείες:
Μελίνα Κανά
Μου λες πως είμαι, μάτια μου
πόλη μενεξεδένια,
στις γειτονιές μου πως μεθάς
την πιο κρυφή σου έννοια.
Μου λες πως είμαι τ’ όνειρο,
τ’ ονειροδρόμιό σου,
τη μια ταξίδι στη χαρά
την άλλη στο χαμό σου.
Κι εγώ σαν πόλη αφήνομαι
τη νύχτα του Σαββάτου
να κάνεις στην αγκάλη μου
το γύρο του θανάτου.
Συχνά μου λες τ’ αστεία σου
για να γελώ λιγάκι,
στα Λούνα Παρκ του γέλιου μου
να παίζεις σαν παιδάκι.
Μες στα γρανάζια πιάνεσαι,
θύμα στην αγκαλιά μου.
Κάνεις πως φεύγεις μα γυρνάς
και λιώνεις πιο βαθιά μου.
|  |
Text: Manolis Rasoulis
Musik: Manos Loizos
Uraufführung: Haroula Alexiou
Weitere Aufführungen:
Melina Kana
Mein Liebling, sag mir, dass ich wie
eine violette Stadt bin,
dass du dich in meinem Kiez betrinkst
dein geheimstes Streben.
Sag mir, dass ich der Traum bin,
die Straße deiner Träume,
zum einen eine Reise zur Freude
zum anderen in deine Hölle.
Und wie eine Stadt veranlasse ich
samstags in der Nacht
dass du in meiner Umarmung
eine akrobatische Nummer machst.
Oft erzählst du mir deine Witze
damit ich etwas lache,
damit du im Vergnügungspark meines Lachens
spielst wie ein kleines Kind.
Aber du bleibst im Getriebe hängen,
als Opfer in meiner Umarmung.
Du bist dabei zu gehen, aber du drehst dich um
und du schmilzt noch tiefer in mir.
| |
