 |
Στίχοι: Γιάννης Σαββιδάκης & Χριστίνα Καλογεροπούλου
Μουσική: Γιάννης Σαββιδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Σαββιδάκης
Πάλι βρίσκομαι στον ίδιο δρόμο
σαν ποτάμι που κυλάει στο χρόνο, σε τοπίο μυστικό
Μα την τύχη μου κανείς δεν ξέρει
και ποια θάλασσα θα κάνω ταίρι
κι όλο πέφτω απ’ το βουνό
κι όλο ψάχνω να σε βρω
Να `ναι τα δικά μου χείλια
στα δικά σου τα φιλιά
να πεθαίνουν απ’ τη ζήλεια
τα κοράλια, τα κοχύλια
που θα είσαι η μοίρα μου ξανά
Σαν ποτάμι πάλι πλημμυρίζω
κι όλο ξένες αγκαλιές ποτίζω
κι όλο πέφτω απ’ το βουνό
Πάρε με απ’ την τρέλα της ερήμου
έρωτά μου θάλασσα δική μου
από το λίγο μου να βγω
στο πολύ σου να χαθώ
|  |
Text: Yiannis Savvidakis & Hristina Kaloyeropoulou
Musik: Yiannis Savvidakis
Uraufführung: Yiannis Savvidakis
Ich befinde mich wieder auf dem gleichen Weg
wie ein Fluss, der mit der Zeit fließt, in die geheimnisvolle Landschaft
aber mein Schicksal kennt niemand
und welches Meer werde ich zu meiner Partnerin machen
und immer falle ich vom Berg
und immer suche ich, um dich zu finden
Es sind meine Lippen
auf deinen (zum küssen)
Sie sterben aus Eifersucht
die Korallen, die Muscheln
Du wirst mein Schicksal wieder sein
Wie von einem Fluss, werde ich überschwemmt
und immer tränken die fremden Engel mich
und immer falle ich vom Berg
Nimm mich von dem Wahnsinn der Wüste
Meine Liebe, mein eigenes Meer
von dem ich bald gehe
um in deiner Stadt zu verschwinden
| |
