 |
Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης & Καίτη Θύμη
Άλλες ερμηνείες:
Μαίρη Λίντα
Θ’ αφήσω τη μανούλα μου και το φιλί μου πίσω
καθώς τ’ αστέρι που κυλά, στην ξενιτιά θα σβήσω.
Θα τις θυμάμαι τις στιγμές αργά Σαββάτο βράδυ
που λάμπανε τα χέρια της αστέρια στο σκοτάδι.
Με τάιζε γλυκό ψωμί και μου `στρωνε να γείρω
ήταν τα χέρια της φτερά και το φιλί της μύρο.
Και το πικρό μας σπιτικό ως έμπαινε η μέρα
γινόταν ύμνος και ψαλμός, είχε ζωής αέρα.
Ήταν η θάλασσα φιλί και ο αφρός αγάπη
ήταν παιχνίδι ο άνεμος και το τραγούδι αλάτι.
Ήταν ευχή ο ουρανός κι ο ορίζοντας ελπίδα
γιορτή ο μόλος κι ο γιαλός που δεν την ξαναείδα.
|  |
Text: Dimitris Hristodoulou
Musik: Mikis Theodorakis
Uraufführung: Yriyoris Bithikotsis & Kaiti Thymi
Weitere Aufführungen:
Mairi Lida
Ich werde meine Mama und ihren Kuss hinter mir lassen,
wenn der fliegende Stern in der Fremde vergehen wird.
Am späten Samstagabend werde ich an diese Momente denken,
an denen ihre Hände wie Sterne im Dunkeln leuchten.
Sie versprach mir süßes Brot und ließ mich anlehnen,
ihre Arme waren Flügel und ihr Kuss Salböl.
Und unsere arme Hütte wurde, als der Tag anbrach,
zur Hymne und zum Lied, war Hauch des Lebens.
Das Meer war ein Kuss und der Schaum die Liebe,
der Wind war ein Spiel und das Lied war Salz.
Der Himmel war Gebet und der Horizont Hoffnung,
die Mole und der Strand waren ein Fest, was ich so nicht wieder erlebte.
| |
