 |
Στίχοι: Δήμητρα Καλπιτζή
Μουσική: Πάνος Καπίρης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Οικονομόπουλος
Υπάρχω κι όμως λόγος δεν υπάρχει
αφού εμείς δεν είμαστε μαζί
του πόνου είναι άνιση η μάχη
κι εσένα συναντώ κάποια στιγμή
και μου ζητάς εσύ να σε ξεχάσω
μα δε ρωτάς εγώ αν σ’ αγαπώ
το βλέμμα μου γυρίζω πριν να κλάψω
στα χέρια μου δυο δάκρυα κρατώ
Δυο σπασμένα ποτήρια
μεσ’τα χέρια μου έσφιγγα
με μάτωναν πονούσα μα μπροστά σου δεν έκλαιγα
Στην παλάμη το δάκρυ
την αγάπη μου σκότωσες
κι η ψυχή που πονούσε σ’αγαπάω σου φώναζε
Υπάρχω κι όμως λόγος δεν υπάρχει
κι αισθάνομαι πως είμαι στο κενό
ο έρωτας το όνομά σου θα’χει
και στη καρδιά μου θα σε συναντώ
Μπρος στο καθρέφτη είπα να ξεχάσω
τον εαυτό μου όμως ξεγελώ
στον γκρίζο ουρανό φωτιές θ’ανάψω
θα σβήσω με δυο δάκρυα απ’τον καημό
|  |
Text: Dimitra Kalpitzi
Musik: Panos Kapiris
Uraufführung: Nikos Oikonomopoulos
Ich finde für mein Leben keinen Sinn
Weil wir nicht mehr zusammen sind.
Mit meinem Schmerzen habe ich einen ungleichen Kampf,
als ich dich plötzlich treffen kann.
Du bittest mich, dich zu vergessen,
und meine Liebe ist dir ganz egal.
Ich wende meinen Blick, um nicht zu schmerzen
Und zwei Tränen trage ich in meiner Hand.
Zwei zerbrochene Gläser
Drückte ich in der Hand.
Ich weinte nicht, mein Blut hat mir weh getan-
Die Tränen in der Handfläche –
Du hast meine Liebe ermordet!
Von den Seelenschmerzen schreit meine Liebe toll!
Ich finde für mein Leben keinen Grund
Mit meinem Vakuum hab ich nichts zu tun
Dein Name trägt die Liebe,
in meinem Herz treffe ich dich wieder!
Vor dem Spiegel habe ich mich versprochen,
dass ich dich nicht mehr erinnern wollte!
Ich öffne einen Blitz im Himmelgrauen
Und lösche den mit meiner Trauer!
| |
