 |
Στίχοι: Μανώλης Φάμελλος
Μουσική: Μανώλης Φάμελλος
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Φάμελλος
Ήταν στο κοινό και με κοίταζε μέσα από μια μηχανή
άναψε το φλας και στη λάμψη του ήξερα πως είναι αυτή
ήδη η καρδιά μου έτρεχε με εκατόν σαράντα
σαν θαύμα εμπρός μου στάθηκε ό,τι ονειρευόμουν πάντα...
Και ένα τραγούδι άρχισε να παίζει πίσω η μπάντα
κι έπειτα ο χρόνος σταμάτησε στη στιγμή που κρατάει για πάντα...
Μα έτσι όπως ήρθε έτσι χάθηκε, είχε τα δικά της κι αυτή
είχε τον ουρανό με τ’ άστρα της να κατεβάσει στη γη
κι ένα σημείωμα μου άφησε πως "...σου χρωστάω πάντα
ναι, ήταν ωραία όσο κράτησε, μα τίποτα δε κρατάει για πάντα..."
Κι έπαιζε στο ραδιόφωνο μια ξεχασμένη μπάντα
λες κι ο χρόνος σταμάτησε στη στιγμή που κρατάει για πάντα
Μα εγώ την εικόνα πάγωσα κι απέμεινε να με κοιτά
με την τελευταία λέξη της και τα χείλη μισάνοιχτα!
Και ένα τραγούδι άρχισε να παίζει πίσω η μπάντα
κι όλος ο χρόνος σταμάτησε στη στιγμή που κρατάει για πάντα...
|  |
Tекст: Manolis Famellos
Mузика: Manolis Famellos
Прва представа: Manolis Famellos
Била је у публиции гледала ме је преко фото-апарата,
севнуо је блиц и у тој светлости сам видео да је она та.
Срце ми је већ тукло сто четрдесет у минуту,
као чудо је стало испред мене све оно што сам одувек желео...
И у позадини је група свирала једну песму,
а затим је време стало у тренутку који вечно траје...
Али како је дошла, тако је и нестала, имала је и она своје
проблеме, своје звездано небо што се спуштало на земљу
и оставила ми је поруку: „... увек ћу ти бити дужна. Да, било је
лепо док је трајало, али ништа није вечно...“
А на радију је певала нека заборављена група,
као да је време стало у тренутку који вечно траје.
Али ја сам замрзнуо слику и остала је да ме гледа
с последњом речи и напола отвореним устима!
И у позадини је група свирала једну песму,
а затим је време стало у тренутку који вечно траје...
| |
