 |
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Φλέρυ Νταντωνάκη & Δημήτρης Ψαριανός
Άλλες ερμηνείες:
Δήμητρα Γαλάνη & Ελευθερία Αρβανιτάκη
Τάνια Τσανακλίδου & Κώστας Θωμαΐδης
Ψαριανός:
Απ’ όλα τ’ άστρα τ’ ουρανού ένα είναι που σου μοιάζει
ένα που βγαίνει το πουρνό όταν γλυκοχαράζει.
Νταντωνάκη:
Κυπαρισσάκι μου ψηλό, ποια βρύση σε ποτίζει,
που στέκεις πάντα δροσερό, κι ανθείς και λουλουδίζεις.
μαζί:
Να ’χα το σύννεφ’ άλογο και τ’ άστρι χαλινάρι
το φεγγαράκι της αυγής να ’ρχόμουν κάθε βράδυ.
Αν μ’ αγαπάς κι είν’ όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω
γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.
Ψαριανός:
Της θάλασσας τα κύματα τρέχω και δεν τρομάζω
κι όταν σε συλλογίζομαι, τρέμω κι αναστενάζω.
Νταντωνάκη:
Τι να σου πω; Τι να μου πεις; Εσύ καλά γνωρίζεις
και την ψυχή και την καρδιά εσύ μου την ορίζεις.
μαζί:
Να ’χα το σύννεφ’ άλογο και τ’ άστρι χαλινάρι
το φεγγαράκι της αυγής να ’ρχόμουν κάθε βράδυ.
Αν μ’ αγαπάς κι είν’ όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω
γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.
Ψαριανός:
Εγώ είμ’ εκείνο το πουλί που στη φωτιά σιμώνω,
καίγομαι, στάχτη γίνουμαι και πάλι ξανανιώνω.
Νταντωνάκη:
Σαν είν’ η αγάπη μπιστική, παλιώνει, μηδέ λιώνει
ανθεί και δένει στην καρδιά και ξανακαινουργώνει.
μαζί:
Χωρίς αέρα το πουλί, χωρίς νερό το ψάρι
χωρίς αγάπη δε βαστούν κόρη και παλληκάρι.
Αν μ’ αγαπάς κι είν’ όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω
γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.
|  |
Versuri: Paradosiako
Muzică: Manos Hatzidakis
Prima de performanţă: Flery Dadonaki & Dimitris Psarianos
Alte spectacole:
Dimitra Yalani & Eleftheria Arvanitaki
Tania Tsanaklidou & Kostas Thomaidis
Psarianos:
Dintre toate stelele cerului una este cea care îţi seamănă,
Una care iese dimineaţa, când se crapă de ziuă dulce.
Ntantonaki:
Chiparosul meu înalt, ce izvor te udă
De stai mereu proaspăt şi îmboboceşti şi înfloreşti?
Împreună:
De-aş avea norul drept cal şi steaua drept frâu,
Luna zorilor să vin în fiecare seară.
Dacă mă iubeşti şi este un vis, niciodată să nu mă trezesc,
Deoarece cu iubirea ta tânjesc să mor.
Psarianos:
Valurile mării le străbat şi nu-mi este teamă,
Iar când mă gândesc la tine, tremur şi suspin.
Ntantonaki:
Ce să-ţi spun? Ce să-mi spui? Tu bine ştii,
Şi sufletul şi inima tu mi le conduci.
Împreună:
De-aş avea norul drept cal şi steaua drept frâu,
Luna zorilor să vin în fiecare seară.
Dacă mă iubeşti şi este un vis, niciodată să nu mă trezesc,
Deoarece cu iubirea ta tânjesc să mor.
Psarianos:
Eu sunt pasărea aceea care se apropie de foc,
Ard, devin cenuşă şi din nou renasc.
Ntantonaki:
Când iubirea este loială, se învecheşte, nu moare,
Îmboboceşte şi se leagă în inimă şi se reînnoieşte.
Împreună:
Fără aer pasărea, fără apă peştele,
Fără iubire fata şi băiatul nu rezistă.
Dacă mă iubeşti şi este un vis, niciodată să nu mă trezesc,
Deoarece cu iubirea ta tânjesc să mor.
| |
