 |
Στίχοι: Νίκος Παπάζογλου
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου
Άλλες ερμηνείες:
Χαρούλα Αλεξίου
Γιώργος Νταλάρας
Ελευθερία Αρβανιτάκη
Μα γιατί το τραγούδι να `ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ’ την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με `πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις
Σ’ αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το `χει δει
Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
|  |
Lyrics: Nikos Papazoylou
Musica: Nikos Papazoylou
Prima esecuzione: Nikos Papazoylou
Altri spettacoli:
Haroula Alexiou
Yioryos Dalaras
Eleftheria Arvanitaki
Ma perchè la canzone deve essere triste
come se la pensi cacciata fuori dal cuore
ed in questo momento che straripo di gioia
è salita alle mie labbra e mi ha soffocato
mi dirai conservala per la fine
Ti amo ma non ho parole per dirtelo
e questo è un dolore insopportabile
mi sciolgo nel dolore perchè penso anch’io
che la strada che abbiamo percorso sia impraticabile
mi dirai coraggio passerà
Come posso scordare i suoi capelli sciolti
la sabbia che lavava come una cascata
mentri si chinava su di me con migliaia di baci
diamanti che mi donava a manciate
me ne andrò anche se sarà il peggio per me
In quale estasi sopra quale magica danza
può nascere una tale creatura
da quale stella lontana è la luce
che venne a nascondersi tra i suoi due occhi
ed io sono il fortunato che l’aveva vista
Nel suo sguardo un cielo grande così
lampeggia, si annuvola , di capovolge
ma quando scende la notte, si inonda di luce
si leva la luna agostina
e brilla la prigione dal di dentro
Come posso scordare i suoi capelli sciolti
la sabbia che lavava come una cascata
mentri si chinava su di me con migliaia di baci
diamanti che mi donava a manciate
me ne andrò anche se sarà il peggio per me
| |
