 |
Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης
Μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης
Πρώτη εκτέλεση: Λουκιανός Κηλαηδόνης
Είναι φανερό στον πάσα ένα
απλό δεν είν’ το πρόβλημα
το πρόβλημα είναι μέγα
Στα λόγια λέμε τόσα
τόσα κι άλλα τόσα
Μα για να δούμε όταν σου πουν
κι αυτά που έχεις δώστα
Στα λόγια τι παπάς
και τι δεσπότης
μα είναι πράγμα εκ θεού
μια τέτοια δα ισότης
Στα λόγια τι σκαφτιάς
τι σκαφτιάς τι επιστάτης
μα όμοια λάσπη να γυρνάς
κι όμοια να διατάζεις;
Είναι φανερό στον πάσα ένα
απλό δεν είν’ το πρόβλημα
το πρόβλημα είναι μέγα
Στα λόγια τι πεζός
τι πεζός τι καβαλάρης
μα όμοιος είναι ο κίνδυνος
σαν έρθει ο μακελάρης;
Στα λόγια φοιτητές
φοιτητές κι εργάτες ένα
μα για να δούμε αν στην ζωή
θα κάνουνε παρέα
Στα λόγια τι από πα
τι απο πάνω τι από κάτω
μα για να δούμε όταν σου πουν
κάτσε και εσύ από κάτω
Έτσι μιλούσε ο αστός
κι από κοντά ο μικροαστός
τι γκλάβα του κουνούσε
μα ο προλετάριος κι αυτός
με όσα έχει δει ο φτωχός
πικρά χαμογελούσε
γιατί και τ’ άλλο το αλλιώς
που βλεπε κάποτε για φως
κάπως του τα γυρνούσε
|  |
Lyrics: Yiannis Neyrepodis
Musica: Loukianos Kilaidonis
Prima esecuzione: Loukianos Kilaidonis
E' evidente a ciascuno e a tutti
non è semplice il problema
il problema è proprio grosso
A parole diciamo questo
quello e altro ancora
Ma andiamo un po' a vedere quando ti dicono
pure quello che possiedi donalo
A parole che prete quando mai
e che padrone quando mai
ma è una cosa che vien da dio
una tale parità
A parole che zappaterra
che zappaterra che sorvegliante
ma il fango che hai da rivoltare
è pari a quello su cui comandi ?
E' evidente a ciascuno e a tutti
non è semplice il problema
il problema è proprio grosso
A parole che fantaccino
che fantaccino che cavaliere
ma il rischio è proprio pari
quando arriva il macellaio ?
A parole studenti
studenti e operai un sola cosa
ma andiamo un po' a vedere se nella vita
si terranno compagnia
A parole che bravo quello in alto
che bravo quello in basso
ma andiamo un po' a vedere quando ti dicono
siediti anche tu quaggiù
Così parlava il borghese
e lì vicino il piccolo borghese
con che gran testa assentiva
ma il proletario pure lui
con tutto quel che aveva visto il poveraccio
sorrideva amaro
perché anche l'altra cosa e l'altro modo
che qualche volta vedeva come luce
di riffa o di raffa lo ingannava
| |
