 |
Στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Ο χρόνος διαλύεται
μέσα στη στιγμή
το ελάχιστο γίνεται
ο μέγιστος τύραννος.
Βασανίζει ανθισμένες πληγές
γεμάτες χαμόγελα και υποσχέσεις
για κάτι άλλο, αυτό το άλλο
είναι που ζούμε κάθε στιγμή
νομίζοντας ότι ζούμε το άλλο.
Όμως το άλλο δεν υπάρχει.
Είμαστε εμείς η Μοίρα μας
που μας λοξοκοιτάζει.
Σφίγγα που ξέχασε το αίνιγμα
δεν έχουμε τίποτα να λύσουμε.
Δεν υπάρχει αίνιγμα
δεν υπάρχει διαφυγή
από τον πύρινο κύκλο
του Ήλιου και του Θανάτου.
|  |
Text: Mikis Theodorakis
Musik: Mikis Theodorakis
Uraufführung: Maria Faradouri
Die Zeit bringt es ans Licht
in einem Augenblick
wird das Geringste
zum größten Tyrannen.
Blühende Wunden machen Sorgen
gefüllt mit Lächeln und Versprechen
für etwas Anderes, dieses Andere
besteht darin, dass wir jeden Moment leben
in dem Glauben, dass wir das Andere leben.
Aber das Andere gibt es nicht.
Wir selbst sind unser Schicksal,
das uns schief ansieht.
Die Sphinx, die das Rätsel vergessen hat...
wir haben nichts, um es zu lösen.
Es gibt kein Rätsel,
es gibt kein Entkommen
aus dem Feuerkreis
der Sonne und des Todes.
| |
