 |
Στίχοι: Βαγγέλης Κωνσταντινίδης
Μουσική: Χρήστος Δάντης
Πρώτη εκτέλεση: Νότης Σφακιανάκης
Έρημο το σώμα του μυαλού η ζάλη,
φτιάχνει πάλι εικόνες μες τη νύχτα από καπνό.
Όσο κι αν φοβάμαι δύναμη μεγάλη
κρύβω στην ψυχή μου και μπορώ,
πάνω στο βοριά σου να σταθώ.
Δεν υπολόγισες καλά, πολύ σ’ αγάπησα αλλά
δε θα ξοδέψω τη ζωη μου σε αναμνήσεις.
Δεν υπολόγισες καλά, τη θιγμένη μου καρδιά
ποτέ στον δρόμο μου να μην ξαναπατήσεις.
Είχες πάντα ένα λόγο να αιμορραγώ,
τώρα λάθη στο σκοτάδι εξομολογώ.
Είχες πάντα για σημαία τον εγωισμό,
νόμιζες πως δεν υπάρχω, όμως κοίτα ζω.
Άλλο δεν ελπίζω ούτε επιμένω,
να με τραυματίζουν της ψυχής σου τα πυρά,
δέχθηκα του χρόνου τη φθορα.
|  |
Tекст: Vangelis Konstadinidis
Mузика: Hristos Dadis
Прва представа: Notis Sfakianakis
Pusto telo, u glavi vrtoglavica
Opet crta slike u noći, od dima
Koliko god se plašio, veliku snagu
Krijem u duši i mogu
Na tvom vetru da stojim
Prešla si se, mnogo sam te voleo, ali
Neću potrošiti svoj život na sećanja
Nisi računala na moje uvređeno srce
Nikada u moju ulicu nemoj ponovo da kročiš
Uvek si mi davala razlog da krvarim
Sada greške u tami ispovedam
Uvek si bila poznata po egoizmu
Mislila si da ne postojim, ali, gledaj, živim
Više se ne nadam, niti insistiram
Da me ranjavaju plamenovi tvoje duše
Pustio sam da prođe vreme
| |
