 |
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Χαρούλης
Να `χεις το δέρμα του πελάγου
και του τυφλού το χάδι.
Έτσι μπορεί να σε ποθήσουν
κι ίσως να σου το πουν.
Αλλιώς, την πρώτη άνοιξη,
στο πρώτο σταυροδρόμι,
θα σκορπιστούν οι έρωτες
θα μείνεις μοναχός.
Να `χεις της νύχτας την ανάσα
και της αυγής το δάκρυ.
Έτσι μπορεί να σε θελήσουν
και ίσως να σου το πουν.
Αλλιώς, την πρώτη άνοιξη,
σε ηλεκτροφόρο σύρμα,
σαν τα πουλιά θα στέκονται
οι άδειες σου στιγμές.
Να `χεις τα χείλη της αβύσσου
και της φωτιάς το βλέμμα.
Έτσι μπορεί να σ’ αγαπήσουν
και ίσως να σου το πουν.
Αλλιώς, στην πρώτη άνοιξη,
στην πρώτη ανθοφορία,
θα `ρθούνε πίσω οι καημοί
για να `χεις συντροφιά.
|  |
Lyrics: Thanasis Papakonstadinou
Music: Thanasis Papakonstadinou
First version: Yiannis Haroulis
Have the skin of the sea
and the caress of the blind man;
Thus it is possible that they may desire you
and perhaps tell it to you.
Otherwise, the first spring,
at the first crossroads,
the loves will be scattered
and you will remain all alone.
Have the breath of the night
and the tear of the dawn.
Thus it is possible that they may want you
and perhaps tell it to you.
Otherwise, the first spring,
on an electricity line
like the birds they will stand
your empty moments.
Have the lips of the abyss
and the glance of the fire.
Thus it is possible that they may love you
and perhaps tell it to you.
Otherwise, the first spring,
at the first flower-bearing
The heartaches will come back
in order for you to have company.
| |
