 |
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Σπύρος Σαμοΐλης
Πρώτη εκτέλεση: Μάρω Λύτρα Α
Ἐρχόταν ἡ Ἄνοιξη
καθόταν στὸ σκουριασμένο ντεπόζιτο τῆς αὐλῆς μας
καὶ κουνούσε τὰ πόδια της.
Κι εἶταν ἕνα χαμόγελο στὸν ἀέρα,
ἕνα μεγάλο παράνομο χαμόγελο,
ἀντιφεγγίζοντας ἀπὸ μάτια σὲ μάτια,
ἀντιφεγγίζοντας ἀπὸ στόμα σὲ στόμα
Ἐτοῦτο τὸ χαμόγελο τοῦ προλετάριου.
Ἕνα παράνομο χαμόγελο
ἀντιφεγγίζοντας ἀπὸ μάτια σὲ μάτια,
ἀπὸ στόμα σὲ στόμα, ἀπὸ ὄνειρο σὲ ὄνειρο
ἕνα παράνομο χαμόγελο, σιωπηλό,
πιὸ σιωπηλό ἀπ’ τὸ σπίρτο ποὺ ἀγγίζει τὸ φιτίλι.
Ἐτοῦτο τὸ χαμόγελο τοῦ κόσμου.
|  |
Lyrics: Yiannis Ritsos
Musica: Spyros Samoilis
Prima esecuzione: Maro Lytra A
Arrivava la primavera -
si sedeva sulla cisterna rugginosa del nostro cortile
e dondolava le gambe.
E c'era un sorriso nell'aria,
un grande sorriso illegale,
che si rifletteva da uno sguardo all'altro,
che rimbalzava di bocca in bocca -
Questo sorriso del proletario.
Un sorriso illegale
che si riflette da uno sguardo all'altro,
da una bocca all'altra, da un sogno all'altro -
un sorriso illegale, silenzioso,
più silenzioso del fiammifero che sfiora la miccia.
Questo sorriso del mondo.
| |
