| |
 | Alma ausente - 2434 Αναγνώσεις   | | | |  |  |
Στίχοι: Federico Garcia Lorca
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Μάνος Κατράκης & Κώστας Πασχάλης
Δε σε γνωρίζει ο ταύρος κι η συκιά
Τ’ άλογα, τα μυρμήγκια του σπιτιού σου
Δε σε γνωρίζει η νύχτα και τ’ αγόρι
Γιατί είσαι πια νεκρός, νεκρός για πάντα
Δε σε γνωρίζει η πέτρα η πλαγιασμένη
Το μαύρο ατλάζι μέσα του που λειώνεις
Δε σε γνωρίζει η μνήμη σου η σβησμένη
Γιατί είσαι πια νεκρός, νεκρός για πάντα
Χινόπωρο θα ’ρθεί με σαλιγκάρια
Σταφύλια ομίχλης, όρη αγκαλιασμένα
Όμως κανείς δε θα σε ιδεί στα μάτια
Γιατί είσαι πια νεκρός, νεκρός για πάντα
Γιατί είσαι πια νεκρός, νεκρός για πάντα
Σαν όλους τους νεκρούς εδώ στη γη
Σαν όλους τους νεκρούς που λησμονιούνται
Με τα σκυλιά τα ψόφια στοιβασμένοι
Κανείς δε σε γνωρίζει πια. Μα εγώ σε τραγουδάω
Γι’αυτούς που θα’ρθουν τραγουδώ τη χάρη κι ομορφιά σου
Τη μεστωμένη γνώση σου, του νου τη φρονιμάδα
Τη δίψα σου για θάνατο, τη γέψη των χειλιών σου
Τη θλίψη που είχε μέσα της η γελαστή χαρά σου
Χρόνια θ’αργήσει να φανεί αν θα φανεί ποτέ του
Τέτοιος καθάριος ζωντανός, ζεστός Ανδαλουσιάνος
Την αρχοντιά του τραγουδω με λόγια που στενάζουν
Κι έν’ αεράκι πού ’κλαιγε στα λιόδενδρα θυμάμαι
| |
Letras de Canciones: Federico Garcia Lorca
Música: Stavros Xarhakos
Primera representaci: Manos Katrakis & Kostas Pashalis
No te conoce el toro ni la higuera,
ni caballos ni hormigas de tu casa.
No te conoce el niño ni la tarde
porque te has muerto para siempre.
No te conoce el lomo de la piedra,
ni el raso negro donde te destrozas.
No te conoce tu recuerdo mudo
porque te has muerto para siempre.
El otoño vendrá con caracolas,
uva de niebla y montes agrupados,
pero nadie querrá mirar tus ojos
porque te has muerto para siempre.
Porque te has muerto para siempre,
como todos los muertos de la Tierra,
como todos los muertos que se olvidan
en un montón de perros apagados.
No te conoce nadie. No. Pero yo te canto.
Yo canto para luego tu perfil y tu gracia.
La madurez insigne de tu conocimiento.
Tu apetencia de muerte y el gusto de tu boca.
La tristeza que tuvo tu valiente alegría.
Tardará mucho tiempo en nacer, si es que nace,
un andaluz tan claro, tan rico de aventura.
Yo canto su elegancia con palabras que gimen
y recuerdo una brisa triste por los olivos.
| | | | Antigrafo to prototypo. I copy the original verses, from the Llanto por Ignacio Sánchez Mejías.
Το φθινόπωρο φερνει και σαλιγαριαα, αλλα εδω ο λορκα δε λεει αυτα τα ανωδυνα ζουζουνακια (καρακολΕσ) που δε μπορω να φανταστώ τι ρόλο θα επαιζαν μέσα στο ποιημα, αλλα "καρακολΑς", δηλαδη μπουρούδες. (Βρηκα στο ιντερνετ οτι η μπουρου λέγεται επίσης κόχυλας, κόχλος, κήρυκας, τσαμπούνα, μπουρούς, πουρού (Κύπρος), κουργιαλός και κοχλιός της θάλασσας, ισως για ορισμενους ειναι προτιμώτερο καποιο απο αυτα τα συνώνυμα.) Νομιζω πως ο Λορκα μιλαει για μουρουδες για το ηχο που βγαζουν, γιατι μοιαζει με ηχο απο δυνατες φθινοπωριάτικες ανεμοθυελλες που με τη σειρά τους συσχετιζεται με τα μουγγρισματα πονου, που ταιριαζουν απόλυτα στο ποιημα. |  Avellinou © 16-08-2014 @ 02:38 |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
