 |
Στίχοι: Νίκος Βαξαβανέλης
Μουσική: Παναγιώτης Μπρακούλιας
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Οικονομόπουλος
Σμίγει το κλάμα μου με της πενιάς το κλάμα
γιατί ποτέ σου δε μ’αγάπησες τρελή
πίνω ότι πίνεται να γιατρευτεί το τραύμα
και νιώθω άνθρωπος γυαλί
Μάτια μου μαζεύω τα κομμάτια μου
μ’έσπασες με τσάκισες με τέλειωσες
μάτια μου μαζεύω τα κομμάτια μου
πόσο σ’αγάπησα γιατί ποτέ δεν ένιωσες
Σμίγει το κλάμα μου με της βροχής το κλάμα
ψάχνω το τέλος στην επόμενη στροφή
η αχαριστία σου γεμίζει το ποτήρι
και νιώθω άνθρωπος γυαλί
Μάτια μου μαζεύω τα κομμάτια μου
μ’έσπασες με τσάκισες με τέλειωσες
μάτια μου μαζεύω τα κομμάτια μου
πόσο σ’αγάπησα γιατί ποτέ δεν ένιωσες
|  |
Text: Nikos Vaxavanelis
Musik: Panayiotis Brakoulias
Uraufführung: Nikos Oikonomopoulos
Kannst du meine Tränen mit Wein verdünnen?
Warum hast du mir nie stark verliebt?
Ich bin trunken, um meine Trauma zu heilen
Ich fühle mich auf zwei Augen blind!
Oh, meine Augen! Ich sammle meine Stücke!
Da hast mich ganz verbrochen und vernichtet!
Oh, meine Augen! Ich sammle meine Stücke!
Ich liebe dich! Warum du fühlst es nicht?
Kannst du meine Tränen mit Regen verwässern?
Ich suche Ende in der nächsten Zeile!
Deine Undankbarkeit schlägt dem Fass den Boden aus
Ich fühle mich wie ein Blinde auf zwei Augen!
Oh, meine Augen! Ich sammle meine Stücke!
Da hast mich ganz verbrochen und vernichtet!
Oh, meine Augen! Ich sammle meine Stücke!
Ich liebe dich! Warum du fühlst es nicht?
| |
