| |
 | Muerte de Antoñito el Camborio - 2449 Αναγνώσεις   | | | |  |  |
Στίχοι: Federico Garcia Lorca
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Άλλες ερμηνείες:
Αρλέτα
Ξάφνου στον ποταμό από πέρα φωνές ξεσκίσαν τον αγέρα.
Έμπηγε κάπρου δαγκωνιές μες στα ψηλά ποδήματα
χίμαγε κι έκανε βουτιές σαν δελφινιού πηδήματα.
Η τραχηλιά του η κρεμεζιά μούσκεψε μες στα αίματα
μα οι κάμες ήταν ήταν έξι και δεν εμπόραε πια ν’ αντέξει.
Αχ, Αντονίτο Ελ Καμπορίο, φεγγαρομελαμψέ μου
κι ασπρογαρούφαλέ μου.
Αχ, Αντονίτο Ελ Καμπορίο, π’ άξιζες μια βασίλισσα
μνημόνεψε την Παναγιά τι τώρα θα σε φάει το κρύο
τι τώρα θα πεθάνεις πια.
Στην άκρη εκεί του ποταμού τρεις γλώσσες βγήκε το αίμα του
τρεις γλώσσες βγήκε το αίμα του στην άκρη εκεί του ποταμού
κι ανάγειρε την κεφαλή με τα σφιγμένα χείλη
και τότε πια καμιά φωνή μόνο εφωτίστη ο ουρανός
κι άγγελος βεργολυγερός ήρθε και τ’ άναψε καντήλι.
| |
Letras de Canciones: Federico Garcia Lorca
Música: Mikis Theodorakis
Primera representaci: Maria Faradouri
Otras presentaciones:
Arleta
Voces de muerte sonaron / cerca del Guadalquivir. (...)
Les clavó sobre las botas / mordiscos de jabalí.
En la lucha daba saltos / jabonados de delfín.
Bañó con sangre enemiga / su corbata carmesí,
pero eran cuatro puñales / y tuvo que sucumbir.
Antonio Torres Heredia, / Camborio de dura crin,
moreno de verde luna, / voz de clavel varonil
¡Ay Antoñito el Camborio / digno de una Emperatriz!
Acuérdate de la Virgen
porque te vas a morir
Tres golpes de sangre tuvo / y se murió de perfil.
(...)
Un ángel marchoso pone / su cabeza en un cojín.
Otros de rubor cansado, / encendieron un candil.
(...)
voces de muerte cesaron / cerca del Guadalquivir.
| | | | Οι πιο πολλοι στιχοι ειναι πολυ πιστοι στο πρωτοτυπο
λειπουν αρκετα κομματια, ιδιαιτερα σχεδόν ολοκληρη η δευτερη στροφη οπου ο τσιγανος σε διάλογο με τον ποιητη του λεει ποιοί τον σκώτωσαν και γιατί.
Antonio Torres Heredia,
Camborio de dura crin,
moreno de verde luna,
voz de clavel varonil:
¿Quién te ha quitado la vida
cerca del Guadalquivir?
Mis cuatro primos Heredias
hijos de Benamejí.
Lo que en otros no envidiaban,
ya lo envidiaban en mí.
Zapatos color corinto,
medallones de marfil,
y este cutis amasado
con aceituna y jazmín.
¡Ay Antoñito el Camborio
digno de una Emperatriz!
Acuérdate de la Virgen
porque te vas a morir.
¡Ay Federico García,
llama a la Guardia Civil!
Ya mi talle se ha quebrado
como caña de maíz.
Το ποιημα μπορεί να διαβαστεί ολόκληρο εδώ
http://www.poemas-del-alma.com/muerte-de-antonito-el-camborio.htm#ixzz3AwjtyM5v |  Avellinou © 20-08-2014 @ 20:41 |
skinnymoo
07-02-2017 16:21 | αντρογαρούφαλε μου και όχι ασπρογαρούφαλε μου |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
