 |
Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Βασίλης Γαβριηλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Ρέμος
Αχ και να σε `βλεπα κάπου τυχαία τώρα
σαν πυροτέχνημα στα σκοτεινά
Αχ και να σε `βλεπα στο διπλανό αμάξι
ή στα φανάρια στο πλήθος που περνά
Αχ και να `ρχόσουνα μες στη ζωή μου κάπως
θα `χε ένα λόγο ν’ ανάψει ο ουρανός
θα `χε ένα λόγο ν’ ανάψει ο ουρανός
να με τραβήξει στο φως
Εγώ είμαι που επιμένω
στα αναπάντητα τηλεφωνήματά μου
αναπάντητα αφήνεις τα όνειρά μου
αναπάντητα τα χρόνια που θα ζω
Εγώ είμαι που επιμένω
τόσες νύχτες σού χτυπάω απ’ το βυθό μου
που ακόμα κι αν καλούσα τον εχθρό μου
θ’ απαντούσε για να πει ένα σ’ αγαπώ
Εδώ που ζω δεν υπάρχουν μεγάλες μέρες
ούτε υπάρχουν μεγάλες βροχές
είναι οι στιγμές μου στα βλέφαρα πια κλεισμένες
και οι χαρές μου ευθείες πια γραμμές
Αχ και να `ρχόντουσαν πίσω τα καλοκαίρια
Αχ και να `ρχόσουνα πίσω κι εσύ
Αχ και να `ρχόσουνα πίσω κι εσύ
να `χε ένα βλέμμα η ζωή
|  |
Tекст: Nikos Moraitis
Mузика: Vasilis Yavriilidis
Прва представа: Adonis Remos
Ах, да ми је да те негде случајно угледам,
као ватромет у тами.
Ах, да ми је да те угледам у колима поред
или на семафору међу људима који пролазе.
Ах, кад би некако дошла у мој живот,
постојао би разлог да се небо запали,
постојао би разлог да се небо запали,
да ме повуче ка светлости.
Ја сам тај који те упорно тражи
у својим пропуштеним позивима,
без одговора остављаш моје снове,
без одговора године које ћу проживети.
Ја сам тај који те упорно тражи,
у ноћима те зовем са свог дна
из ког би ми се и сам непријатељ кад бих га звао
јавио да ми каже да ме воли.
Овде где живим нема битних дана,
нити има јаких киша.
Моји тренуци су затворени у капцима,
а моје радости су равна линија.
Ах, кад би се вратила у лето,
ах, кад би се вратила и ти,
ах, кад би се вратила и ти,
да се животу отворе очи.
| |
