 |
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Άλλες ερμηνείες:
Κώστας Χατζής
Γιώργος Νταλάρας
Μάριος Φραγκούλης
Γιάννης Κότσιρας
Ανοίγω το στόμα μου κι αναγαλλιάζει το πέλαγος
και παίρνει τα λόγια μου στις σκοτεινές του τις σπηλιές
και στις φώκιες τις μικρές τα ψιθυρίζει
τις νύχτες που κλαιν των ανθρώπων τα βάσανα.
Χαράζω τις φλέβες μου και κοκκινίζουν τα όνειρα
και τσέρκουλα γίνονται στις γειτονιές των παιδιών
και σεντόνια στις κοπέλες που αγρυπνούνε
κρυφά για ν’ ακούν των ερώτων τα θαύματα.
Ζαλίζει τ’ αγιόκλημα και κατεβαίνω στον κήπο μου
και θάβω τα πτώματα των μυστικών μου νεκρών
και το λώρο το χρυσό των προδομένων
αστέρων τους κόβω να περάσουν στην άβυσσο.
Σκουριάζουν τα σίδερα και τιμωρώ τον αιώνα τους
εγώ που δοκίμασα τις μυριάδες αιχμές
κι από γιούλια και ναρκίσσους το καινούργιο
μαχαίρι ετοιμάζω που αρμόζει στους Ήρωες.
Γυμνώνω τα στήθη μου και ξαπολυούνται οι άνεμοι
κι ερείπια σαρώνουνε τις χαλασμένες ψυχές
κι απ’ τα νέφη τα πυκνά της καθαρίζουν
τη γη, να φανούν τα Λιβάδια τα Πάντερπνα!
(Οι δύο πρώτες στροφές είναι μελοποιημένες).
|  |
Tekst: Odysseas Elytis
Muziek: Mikis Theodorakis
Eerste optreden: Yriyoris Bithikotsis
Andere optredens:
Kostas Hatzis
Yioryos Dalaras
Marios Fraykoulis
Yiannis Kotsiras
Ik open mijn mond en de zee is vol van vreugde
ze neemt mijn woorden mee in haar donkere grotten
en ze fluistert ze voor de kleine zeehonden
die nachten dat het menselijk lijden huilt.
Ik kerf mijn aders en de dromen kleuren rood
ze worden kleine hoepels in de kinderbuurten
en lakens bij de meisjes die waken,
in het geheim, om de wonderen van geliefden te horen.
| |
