 |
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος & Ναζίμ Χικμέτ
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Μάνος Λοΐζος
Η ζωή δεν είναι παίξε γέλασε
Πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά
Όπως, να πούμε, κάνει ο σκίουρος
Δίχως απ’ όξω ή από πέρα να προσμένει τίποτα
Δε θα `χεις άλλο πάρεξ μοναχά να ζεις.
Η ζωή δεν είναι παίξε γέλασε
Πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά
Τόσο μα τόσο σοβαρά
Που έτσι, να πούμε, ακουμπισμένος σ’ έναν τοίχο
Με τα χέρια σου δεμένα
Ή μέσα στ’ αργαστήρι
Με λευκή μπλούζα και μαύρα ματογυάλια
Θε να πεθάνεις, για να ζήσουνε οι άνθρωποι,
Οι άνθρωποι που ποτέ δε θα `χεις δει το πρόσωπό τους
Και θα πεθάνεις ξέροντας καλά
Πως τίποτα πιο ωραίο, τίποτα πιο αληθινό απ’ τη ζωή δεν είναι
Πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά
Τόσο μα τόσο σοβαρά
Που θα φυτεύεις, σαν να πούμε, ελιές ακόμα στα εβδομήντα σου
Όχι καθόλου για να μείνουν στα παιδιά σου
Μα έτσι, γιατί το θάνατο δε θα τονε πιστεύεις
Όσο κι αν φοβάσαι
Μα έτσι, γιατί η ζωή θε να βαραίνει πιότερο στη ζυγαριά
|  |
Lyrics: Yiannis Ritsos & Nazim Hikmet
Music: Manos Loizos
First version: Manos Loizos
Life is not a joke
You must take it seriously,
the way, let's say, a squirrel does,
Without from the onset or from now on expecting anything.
You will have nothing else except only to live.
Life is not a joke
You must take it seriously
But so, so seriously
That, let's say, leaning against a wall
with your hands tied
Or in a laboratory
With a white shirt and big glasses
You are willing to die, in order for people to live,
People whose faces you have never seen
and you will die knowing well
That nothing more beautiful, nothing more real
than life exists.
You must take it seriously
But so, so seriously
That you will plant, let's say,
olive trees, even in your seventies
Not at all because they will remain for your children
But just like that, because you will not believe in death
Even as you fear it
But just like that, because life wants to weigh
more in the scale.
| |
