 |
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Λεωνίδας Βελής
Αγαπώ τα φτωχά τα κορίτσια
που πηγαίνουν δυο δυο στη δουλειά
και τα βράδια σε κάποια γωνίτσα
ζουν με τ’ όνειρο ενός βασιλιά
που θα `ρθει με μια κούρσα μεγάλη
να τα πάρει να φύγουν μακριά
απ’ της φάμπρικας τη βιοπάλη
απ’ της φάμπρικας τα δάκρυα.
Αγαπώ τα φτωχά τα κορίτσια
που πηγαίνουν δυο δυο στη δουλειά
και τα βράδια σε μια πλατεΐτσα
δοκιμάζουν τα πρώτα φιλιά.
Που δεν έχουν δεκάρα στην τσάντα
που `χουν ένα φουστάνι καλό
που είν’ ο πόνος τους άγρυπνος πάντα
κι εχόυν βλέμμα πικρό και δειλό.
Αγαπώ τα φτωχά τα κορίτσια
που πηγαίνουν δυο δυο στη δουλειά
που κουρνιάζουν σε κάποια αυλίτσα
του χιονιά τρομαγμένα πουλιά.
Που ξεχνιούνται στο μπράτσο ενός ναύτη
ένα σούρουπο, μια Κυριακή
κι η καρδούλα τους γίνεται στάχτη
και παράπονο στη μουσική.
|  |
Text: Lefteris Papadopoulos
Musik: Hristos Nikolopoulos
Uraufführung: Leonidas Velis
Ich liebe die armen Mädchen
die immer zu zweit zur Arbeit gehen
und an den Abenden in einer Ecke
mit dem Traum an einen König leben
der mit einem großen Wagen kommen wird
um sie zu holen damit sie weit weg gehen
vom Überlebenskampf der Fabriken
von den Tränen der Fabriken.
Ich liebe die armen Mädchen
die immer zu zweit zur Arbeit gehen
und an den Abenden an einem kleinen Platz
die ersten Küsse ausprobieren.
Die keinen Heller in der Tasche haben
die nur ein gutes Kleid haben
deren Schmerz nie nachlässt
und die einen bitteren und scheuen Blick haben.
Ich liebe die armen Mädchen
die immer zu zweit zur Arbeit gehen
die in einem kleinen Hof sitzen
wie vom Schnee erschreckte Vögel.
Die sich vergessen am Arm eines Matrosen
in der Dämmerung, an einem Sonntag
und ihr Herz wird Asche
und Wehklagen in der Musik.
| |
