 |
Στίχοι: Ανδρέας Θωμόπουλος
Μουσική: Ανδρέας Θωμόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Παύλος Σιδηρόπουλος
Σου γράφω πάλι από ανάγκη
η ώρα πέντε το πρωί
το μόνο πράγμα που `χει μείνει
όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ
Τι να τις κάνω τις τιμές τους
τα λόγια τα θεατρικά
μες στην οθόνη του μυαλού μου
χάρτινα είδωλα νεκρά
Να μ’ αγαπάς όσο μπορείς να μ’ αγαπάς
Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη
βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό
κι ίσως η ασχήμια του να φύγει
μόλις πλυθώ και ξυριστώ
Βρωμάει η ανάσα απ’ τα τσιγάρα
βαραίνει ο νους μου απ’ τα πολλά
στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα
σε φέρνει ακόμα πιο κοντά
Να μ’ αγαπάς όσο μπορείς να μ’ αγαπάς
Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα
η ανάγκη μου δε σταματά
σαν το πουλί πάνω στο σύρμα
σαν τον αλήτη που γυρνά
Θέλω να `ρθείς και να μ’ ανάψεις
το παραμύθι να μου πεις
σαν μάνα γη να μ’ αγκαλιάσεις
σαν άσπρο φως να ξαναρθείς.
|  |
Lyrics: Andreas Thomopoulos
Music: Andreas Thomopoulos
First version: Pavlos Sidiropoulos
I'm writing to you out of need again
It's five o' clock in the morning
The only thing still standing
In the world is you
What do I need their prices for?
And the theatrical words
Inside my mind
Are paper idols, dead
Love me, love me as much as you can
Looking in the mirror
I see a familiar face
And maybe its ugliness will disappear
Once I wash up and shave
My breath smells from the cigarettes
And my mind's becoming heavy from all this
Some Mona Lisa on the wall
brings you even closer to me
Love me, love me as much as you can
And if this letter is coming to an end,
My need doesn't stop
Like the bird over the wire
Like the hoodlum who wanders
I want you to come and light me
To tell me the fairy tale
To hug me like Mother Earth
And come back like a white light
| |
