 |
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Δήμος Μούτσης
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς
Άλλες ερμηνείες:
Μαρινέλλα
Δημήτρης Μητροπάνος
Ποια χέρια πήραν, πήραν τα κεριά
Κι ήρθε ξανά, κι ήρθε ξανά το βράδυ
Και δεν μπορεί η παρηγοριά
Να μ’ εύρει στο, να μ’ εύρει στο σκοτάδι
Αυτά τα χέρια είναι δικά σου
Και τα ’χεις στείλει για να με δικάσουν
Είναι μαχαίρια που ’χουν τ’ όνομά σου
Αυτά τα χέρια, τα χέρια τα δικά σου
Ποια χέρια γίναν, γίνανε σπαθιά
Χριστέ και Παναγιά μου
Κι από το στήθος, στήθος μου βαθιά
Θα κόψουν την, θα κόψουν την καρδιά μου
Αυτά τα χέρια είναι δικά σου
Και τα ’χεις στείλει για να με δικάσουν
Είναι μαχαίρια που ’χουν τ’ όνομά σου
Αυτά τα χέρια, τα χέρια τα δικά σου
|  |
Text: Lefteris Papadopoulos
Musik: Dimos Moutsis
Uraufführung: Manolis Mitsias
Weitere Aufführungen:
Marinella
Dimitris Mitropanos
Welche Hände nahmen, nahmen die Kerzen
Und wieder kam, und wieder kam der Abend
Und es gelingt dem Trost nicht
Mich zu finden in, mich zu finden in der Dunkelheit
Diese Hände sind die deinen
Und du hast sie geschickt, um mich zu richten
Es sind Messer, die deinen Namen haben
Diese Hände, diese Hände sind die deinen
Welche Hände wurden, wurden Schwerter
Bei Gott und bei Maria
Und durch meine Brust, durch meine Brust so tief
Werden sie, werden sie mein Herz zerschneiden
Diese Hände sind die deinen
Und du hast sie geschickt, um mich zu richten
Es sind Messer, die deinen Namen haben
Diese Hände, diese Hände sind die deinen
| |
