 |
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Πολλοί θέλουν την άνοιξη
κι άλλοι το καλοκαίρι,
και το χειμώνα το βαρύ
μονάχα οι καλογέροι.
Έλα βοριά, καλέ βοριά
χιόνι και καταιγίδα
να πέσουνε τα μάνταλα
να σφραγιστούν οι θύρες
να μην περνούν οι έμορφες
και πέσω σε παγίδες.
Γιατί είμαι αδύναμο σκαρί
και χάνω τη σειρά μου
όταν γυναίκα δαίμονας
περάσει από κοντά μου.
Η πίστη θέλει στήριγμα
θεό που να λατρεύει
και μοναστήρι πέτρινο
κελί σαν μαύρη απόχη
στρώμα από άγριο μαλλί
τα όνειρα να διώχνει.
Έλα βοριά, καλέ βοριά
χιόνι και καταιγίδα
να πέσουνε τα μάνταλα
να σφραγιστούν οι θύρες
να μην περνούν οι έμορφες
και πέσω σε παγίδες.
|  |
Text: Thanasis Papakonstadinou
Musik: Thanasis Papakonstadinou
Uraufführung: Sokratis Malamas
Viele wollen den Frühling
und andere den Sommer,
aber den Winter, den tiefen
wollen allein die Mönche.
Komm, Nordwind, guter Nordwind
Schnee und Unwetter,
damit sie die Riegel betätigen,
damit sie die Türen verschließen,
damit die Schönen nicht durchkommen
und ich in die Falle gerate.
Weil ich schwach veranlagt bin
und die Fassung verliere,
wenn ein Teufelsweib
in meine Nähe kommt.
Der Glaube möchte als Stütze für den,
der Gott anbetet,
ein Kloster aus Stein,
eine Kerze als schwarzen Verzicht,
eine Schicht wildes Haar,
um die Träume zu vertreiben.
Komm, Nordwind, guter Nordwind
Schnee und Unwetter,
damit sie die Riegel betätigen,
damit sie die Türen verschließen,
damit die Schönen nicht durchkommen
und ich in die Falle gerate.
| |
