 |
Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Αλίκη Βουγιουκλάκη
Άλλες ερμηνείες:
Ελευθερία Αρβανιτάκη & Άλκηστις Πρωτοψάλτη & Κώστας Γανωτής
Αλίκη Καγιαλόγλου
Φοίβος Δεληβοριάς
Μια βάρκα ήταν μόνη της σε θάλασσα γαλάζια
κι ήτανε κι ένας γλάρος με ολόλευκα φτερά
κι όλο την κοντοζύγωνε για να της κάνει νάζια
και τις φτερούγες του έβρεχε στα γαλανά νερά
Και ζήλεψα τη βάρκα τη μικρή τη χιονάτη
που της φιλούσε ο γλάρος το κατάλευκο πανί
Και νιώθω σαν βαρκούλα στα γαλάζια τα πλάτη
που όλο περιμένει κάποιο γλάρο να φανεί
Ένα γεράνι κόκκινο λουλούδισε στη γλάστρα
κι ήρθε μια πεταλούδα που πετούσε σαν τρελή
Και ποιος να ξέρει άραγε τι του `πε η ξελογιάστρα
και κείνο εκοκκίνισε ακόμα πιο πολύ
Και όλο συλλογιέμαι τα φτερά τ’ ανοιγμένα
αλλά το τι να είπαν δεν το βρίσκω, ομολογώ
Ποιος άραγε το ξέρει να το πει και σε μένα
Ας τ’ άκουγα από σένα κι ας κοκκίνιζα και `γω
Χθες το φεγγάρι ασήμωσε της λεύκας μας τα φύλλα
που στέκονταν ακίνητη εκεί στην ερημιά
κι όταν ο Μπάτης φύσηξε της ήρθε ανατριχίλα
κι αμέσως τρεμουλιάσανε τα φύλλα τα ασημιά.
Και όλο συλλογιέμαι, συλλογιέμαι πως κάτι,
Πρέπει να είπε ο Μπάτης μυστικό μες τα κλαδιά
Ας τ’ άκουγα από σένα τα λογάκια του Μπάτη,
κι ας ένιωθα να τρέμει σαν τα φύλλα η καρδιά
|  |
Text: Alekos Sakellarios
Musik: Manos Hatzidakis
Uraufführung: Aliki Vouyiouklaki
Weitere Aufführungen:
Eleftheria Arvanitaki & Alkistis Protopsalti & Kostas Yanotis
Aliki Kayialoylou
Foivos Delivorias
Ein Boot* war allein auf blauem Meer
und da war eine Möwe* mit schneeweißen Flügeln
und ständig näherte sie sich, um es zu bezirzen
und benässte ihre Schwingen im hellblauen Wasser
Und ich beneidete das kleine Boot, das schneeweiße
dem die Möwe das blütenweiße Segel küsste
Und ich fühle mich wie ein Bootchen auf der blauen Weite
das immerzu auf das Erscheinen einer Möwe wartet
Eine rote Geranie erblühte im Topf
und es kam ein Schmetterling, der wie verrückt umherflog
Und wer weiß, was der Verführer ihr sagte
und diese errötete noch viel mehr
Und ständig denke ich über die ausgebreiteten Flügel nach
aber was sie sagten, finde ich nicht, gestehe ich
Wer es vielleicht weiß, soll es auch mir sagen
Dass ich es hörte, auch wenn ich auch errötete
Gestern versilberte der Mond die Blätter unserer Pappel
die unbewegt dort in der Einsamkeit stand
und als die Meeresbrise* wehte, erschauerte sie
und sofort erzitterten die silbernen Blätter.
Und ständig überlege ich, überlege ich, dass
die Meeresbrise etwas Geheimes in den Zweigen gesagt haben muss
Dass ich auch von dir die kleinen Worte der Meeresbrise hörte
auch wenn auch ich fühlte, dass mir das Herz wie die Blätter erzitterte
| |
