 |
Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης
Μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης
Πρώτη εκτέλεση: Χαΐνηδες
Μια φορά γιε μου κι έναν καιρό
βασιλιάς καλός όριζε τόπο μακρινό...
Θυμούμαι ως τώρα τη γιαγιά
έτοιας λογής ν’ αρχίζει
και σε καιρούς αλλοτινούς
ο νους τση ν’ αρμενίζει.
Να μου μιλεί σιργουλευτά
για κείνα και για τ’ άλλα
για μαγικά, για έρωτες,
για φονικά μεγάλα.
Για βασιλιάδες νιους καλούς
που κάστρα επατούσαν
τσι μάισσες και τα θεριά
σκοτώναν κι ενικούσαν.
Κι όντεν ο ύπνος ο γλυκύς
δόξευγε το μυαλό μου
στον κόσμο των παραμυθιών
γύριζ’ ο λογισμός μου.
Έσβησ’ ο χρόνος ο κακός
μαζί με τη χαρά μου
τσι ιστορίες τση γιαγιάς
από τα όνειρά μου.
Κι έρχουντ’ απ’ τον παλιό καιρό
Θε μου να `ταν αλήθεια
ώρες αεροφύσημα
κείνα τα παραμύθια.
Μην κλαις μικρή μου και πληγές
ανοίγεις μου στα στήθη
εμείς οι δυο θα κάνουμε
τον κόσμο παραμύθι.
|  |
Lyrics: Dimitris Apostolakis
Music: Dimitris Apostolakis
First version: Hainides
Once upon a time, my son
a good king ruled a faraway land...
I still remember grandma
getting ready to begin telling some story
and to different kinds of times
her mind would sail
that she would tell, in such a wonderful way
of this and that,
of magical spells, and love affairs,
and terrible crimes;
Of kings and good young men
who conquered castles,
and witches and beasts
defeated and killed.
And when sweet sleep
overtook my mind,
to the world of fairytales
my thoughts would turn.
Evil time erased
together with my joy
those stories of grandma's
from my dreams.
And they come from the old time
my God, that it be true
hours of blowing wind
those fairytales
Don't cry, little one, and you open
wounds in my chest
The two of us will make
the world a fairytale.
| |
