 |
Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Σταμάτης Κόκοτας
Πόσο μικρός είναι ο άνθρωπος
κι ο πόνος τι μεγάλος
πόσο είναι ο κόσμος έρημος
σαν δε σε νιώθει ο άλλος.
Πόρτα κλειστή με σιδεριά
διπλά μανταλωμένη
Βρύση χωρίς σταλιά νερό
βρύση μαρμαρωμένη
Ελα πάλι, και δώσε μου το χέρι
μια γωνιά, να μπω να ζεσταθώ
Στάλα βροχής ο άνθρωπος
στέρνα γεμάτη ο πόνος
δρόμος ο κόσμος έρημος
κάθε διαβάτης μόνος.
Φύλακες με νεκρή ματιά
παράδεισος χαμένος
κήπος που γίνηκε όνειρο
κήπος παραμυθένιος.
|  |
Text: Iakovos Kabanellis
Musik: Stavros Xarhakos
Uraufführung: Stamatis Kokotas
Wie klein ist der Mensch
und wie groß der Schmerz
wie einsam ist die Welt
wenn der andere dich nicht spürt
Türe mit Eisen verschlossen
doppelt verriegelt
Quelle ohne einen Tropfen Wasser
versteinerte Quelle
Komm wieder her, gib mir deine Hand
eine Ecke, um mich aufzuwärmen
Ein Regentropfen der Mensch
eine gefüllte Zisterne der Schmerz
ein einsamer Weg die Welt
jeder Fußgänger allein.
Wächter mit totem Blick
verlorenes Paradies
Garten der Traum geworden ist
märchenhafter Garten
| |
