 |
Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος
Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά
στην αγορά, στο Λαύριο
Είμαι μεγάλος, με τιράντες και γυαλιά
κι όλο φοβάμαι το αύριο
Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά;
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα.
Και μας κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά
όταν ξυπνούν στις δύο η ώρα
Ζούμε μέσα σ’ ένα όνειρο που τρίζει
σαν το ξύλινο ποδάρι της γιαγιάς μας
μα ο χρόνος ο αληθινός
σαν μικρό παιδί είναι εξόριστος
μα ο χρόνος ο αληθινός
είναι ο γιος μας ο μεγάλος κι ο μικρός
Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά
μα ούτε και στους μεγάλους
πάει καιρός που έχω μάθει ξαφνικά
πως είμαι ασχημοπαπαγάλος
Πώς να τα κρύψεις όλα αυτά;
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλοι.
Και σε κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά
όταν γυρνάς μέσα στην πόλη
Ζούμε μέσα σ’ ένα όνειρο που τρίζει
σαν το ξύλινο ποδάρι της γιαγιάς μας
μα ο χρόνος ο αληθινός
σαν μικρό παιδί είναι εξόριστος
μα ο χρόνος ο αληθινός
είναι ο γιος μας ο μεγάλος κι ο μικρός
|  |
Lyrics: Dionysis Savvopoulos
Music: Dionysis Savvopoulos
First version: Dionysis Savvopoulos
I don't know what to play for the kids
at the market in Lavrio.
I am old, with braces* and glasses
And I'm always afraid of tomorrow.
How can you hide from the kids?
They know everything anyway.
And they look at us with eyes like those
when they wake up at two o'clock.
We live inside a dream that creaks
like our granny's wooden leg
But real time
like a small child is in exile
But real time
is our elder and younger son.
I don't know what to play for the kids
But nor to the grownups.
It's been a long time since I've suddenly learnt
that I'm an ugly parrot.
How can you hide all of this?
Everyone knows it anyway.
And they look at you with eyes like those.
when you go about in the town.
We live inside a dream that creaks
like our granny's wooden leg
But real time
like a small child is in exile
But real time
is our elder and younger son.
| |
