 |
Στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Άλλες ερμηνείες:
Υπόγεια Ρεύματα
Και να, τι θέλω τώρα να σας πω
Μες στις Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας,
φράξαν το δρόμο σ’ έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο `κει που εβάδιζε.
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι
να υψώσω το κεφάλι στ’ αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε, τ’ άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόση δα μικρή.
Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ’ άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.
|  |
Lyrics: Nazim Hikmet
Music: Thanos Mikroutsikos
First version: Maria Dimitriadi
Other versions:
Ypoyia Refmata
Here’s what I want to tell you now:
In India, in the town of Calcutta,
They’ve blocked a man’s way;
They've chained a man while he was strolling.
Hence, this is why I don’t deign
to raise my head toward the starlit Space.
You will say, the stars are away
and our land (is) so small.
Well, whatever the stars may be,
I stick my tongue out at them.
Because for me, the most surprising,
the most imposing, the most mysterious and grandiose
Is a man not allowed to walk;
A man who’s being shackled.
| |
