 |
Στίχοι: Δημήτρης Λάγιος
Μουσική: Δημήτρης Λάγιος
Πρώτη εκτέλεση: Πάνος Κατσιμίχας
Είναι το χρώμα που με τρελαίνει,
που με τρελαίνει.
Φτιάχνει στεφάνι στο πρόσωπό μου,
με σημαδεύει.
Πώς το φοβάμαι τέτοιο χρώμα,
πώς με μεθάει, πώς το μισώ,
πώς το μισώ!
Πώς νιώθω φόβο με τέτοιο χρώμα,
πώς με μεθάει, πώς το μισώ,
πώς το μισώ!
Πόθοι κλεισμένοι, φυλακισμένοι,
φυλακισμένοι.
Στο αίμα με πάθος μού φέρνουν δίψα,
μόνος καίγομαι.
Πώς νιώθω φόβο με τέτοιο χρώμα,
πώς με μεθάει, πώς το μισώ,
πώς το μισώ!
Το χρώμα σπάζει πάνω στην πέτρα,
μέσα στην άμμο.
Πάει στη μάνα, στο πένθος πάει,
με όλα ταιριάζει.
Πώς το φοβάμαι τέτοιο χρώμα,
πώς με μεθάει, πώς το μισώ,
πώς το μισώ!
Πώς νιώθω φόβο με τέτοιο χρώμα,
πώς με μεθάει, πώς το μισώ!
Πώς το αγαπώ αυτό το μωβ!
|  |
Lyrics: Dimitris Layios
Music: Dimitris Layios
First version: Panos Katsimihas
It is the color that drives me crazy,
that drives me crazy,
It makes a wreath on my face,
it marks me.
How I fear a color like that,
how it intoxicates me, how I hate it;
how I hate it!
How I feel fear with a color like that,
how it intoxicates me, how I hate it;
how I hate it!
Closed passions, imprisoned,
imprisoned.
In the blood passion they bring me thirst,
alone I am burning.
How I feel fear with a color like that,
how it intoxicates me, how I hate it;
how I hate it!
The color bursts on the stone,
in the sand.
It goes with the mother, it goes with mourning,
it goes with everything.
How I fear a color like that,
how it intoxicates me, how I hate it;
how I hate it!
How I feel fear with a color like that,
how it intoxicates me, how I hate it!
How I love that mauve!
| |
