 |
Στίχοι: Βιτσέντζος Κορνάρος
Μουσική: Χριστόδουλος Χάλαρης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης & Τάνια Τσανακλίδου
Ως την αυγή εμιλούσανε, ως την αυγή εκλαίγα
κι ως την αυγή τα πάθη τως και πόνους τως ελέγα.
Ήστραψεν η ανατολή κι εβρόντηξεν η δύση
όντε τα χείλη του ήνοιξε για ν’ αποχαιρετήσει.
Κι ένα μεγάλο θαύμασμα στο παραθύρι εγίνη,
οι πέτρες και τα σίδερα κλαίσι την ώρα εκείνη.
Εμίσεψ’ ο Ρωτόκριτος και βιάζει τον η ώρα,
μ’ ένα πρικύ αναστεναγμό που σείστηκεν η χώρα.
Τα βάσανά του τα πολλά στα δάση τα εδηγάτο
και το λαγκάδι και βουνί συχνιά του πιλογάτο.
Ουρανέ ρίξε φωτιά ο κόσμος ν’ αναλάβει
κι όλοι ας λαβού κι όλοι ας καού κι η Αρετή μη λάβει.
Στην άδικη απόφαση που δόθηκε σε `μένα,
ν’ απαρνηθώ τον τόπο μου, να περπατώ στα ξένα.
Άστρη μην το βαστάξετε, ήλιε σημάδι δείξε
και σ’ έτοιου αφέντη αλύπητου αστροπελέκι ρίξε.
|  |
Letras de Canciones: Vitsedzos Kornaros
Música: Hristodoulos Halaris
Primera representaci: Nikos Xylouris & Tania Tsanaklidou
Hasta el alba estuvieron hablando, hasta el alba llorando
hasta el alba sus pesares y dolores contando.
Relampagueó oriente y tronó la anochecida
cuando abrió la boca para la despedida.
Y muy gran maravilla ocurrió en la ventana aquella;
pues a esa hora lloraron la reja y las piedras.
Marchó Erotócrito, por la hora apresurado,
y da tan gran suspiro que tiembla el condado.
Sus muchos tormentos a los bosques cuenta
y recapitula en los valles y montes que frecuenta:
Cielo arroja fuego, que el mundo entero prenda,
que todos prendan y ardan mas Aretí no prenda.
Sentencia bien injusta sobre mi se ha dictado:
que camine ajenas tierras dejando ésta do fui engendrado.
Sol da una señal, lanza un rayo a ese rey tan despiadado,
que no deberíais sufrir ni tolerar, oh Astros soberanos.
| |
