Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132785 Τραγούδια, 271297 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Die Welt ein Omnibus - 2434 Αναγνώσεις         
    

Στίχοι: Σώτια Τσώτου
Μουσική: Κώστας Χατζής
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Χατζής

Στα παλιά λεωφορεία ο καθένας μια ιστορία,
είν’ η φτώχεια εισιτήριο κι η ουρά ένα μαρτύριο.
στην ουρά γίνονται φίλοι μοδιστρούλες κι υπάλληλοι,
οικοδόμοι και ραφτάδες, μόρτες και πορτοφολάδες.

Πρόσωπα χλωμά σαν άστρα, σαν λουλούδια μαραμένα,
που τα κόψαν απ’ τη γλάστρα και τα στέλνουν `δω κι εκεί,
χέρια βρωμικα και τίμια που αν δεν ξέρουνε να γράφουν,
δώδεκα πανεπιστήμια έχουν βγάλει στη ζωή.

Στα παλιά λεωφορεία στριμωξίδι, φασαρία,
και πικρή φιλοσοφία για την άδικη ζωή,
μοιάζει, φίλε, αυτός ο κόσμος με παλιό λεωφορείο
κι οι ανθρώποι ένα φορτίο που το σέρνει εδώ κι εκεί.

Δύσκολο, πικρό ταξίδι, φασαρία, στριμωξίδι,
ποιος, στ’ αλήθεια, θα μπορέσει τ’ αλλουνού να φάει τη θέση,
τούτη η θέση είναι δική μου, ο χαμός σου είναι η ζωή μου,
η ζωή σου ο θάνατός μου στο λεωφορείο του κόσμου.

Δε σ’ αντέχω άλλο κόσμε, μ’ έχεις δέσει και με σέρνεις,
μια χαμογελάς, με δέρνεις με το γέλιο, με το δάκρυ,
δε σ’ αντέχω άλλο κόσμε, σ’ έχω πιει, σ’ έχω χορτάσει
και η πίκρα σου έχει φτάσει μέχρι των χειλιών την άκρη.

Δε σ’ αντέχω άλλο κόσμε, πίκρα πίκρα σε μαζεύω,
δε σ’ αντέχω άλλο κόσμε, κάνε στάση να κατέβω.


Text: Sotia Tsotou
Musik: Kostas Hatzis
Uraufführung: Kostas Hatzis

In den alten Omnibussen ist ein jeder eine Geschichte
die Armut ist der Fahrschein und das Anstehen eine Qual
beim Anstehen befreunden sich Näherinnen und Angestellte
Bauarbeiter und Schneider, Gauner und Taschendiebe.

Gesichter bleich wie Sterne, wie verwelkte Blumen
die sie aus den Blumentöpfen abgeschnitten haben und hier und dorthin schicken
schmutzige und ehrbare Hände, die vielleicht nicht schreiben können
doch zwölf Universitäten in ihrem Leben absolviert haben.

In den alten Omnibussen Gedränge und Tumulte
und bitteres Philosophieren über das ungerechte Leben
es gleicht, mein Freund, diese Welt einem alten Omnibus
und die Menschen eine Fracht, die er hin und her befördert.

Eine schwierige, bittere Fahrt, Tumulte und Gedränge
tatsächlich, wer könnte dem anderen den Platz streitig machen,
dies ist mein Platz, dein Tod ist mein Leben,
dein Leben ist mein Tod in dem Omnibus der Welt.

Ich halte dich nicht länger aus, Welt, du hast mich gefesselt und schleppst mich mit
einmal lächelst du, dann schlägst du mich lachend, mit Tränen,
ich halte dich nicht länger aus, Welt, ich habe dich aufgesogen, ich habe dich satt
und die Bitternis ist bis an den Rand meiner Lippen angestiegen.

Ich halte dich nicht länger aus, Welt, Bitterkeit um Bitterkeit erfahre ich
ich halte dich nicht länger aus, Welt, halt an, ich steige aus.

   Balinger © 30-05-2016 @ 01:31

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο