 |
Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης
Ζητάς, παιδί μου, την ευχή
να παντρευτείς στα ξένα,
γιατί παλάτια και λεφτά
σου έχουνε ταμένα.
Μα εμείς σε περιμένουμε
με πόνο να γυρίσεις,
να παντρευτείς στον τόπο σου,
μαζί μας πια να ζήσεις,
κι εμείς να δούμε εγγόνια
στα υστερνά μας χρόνια.
Με σπαραγμό, παιδάκι μου,
τη γνώμη μου σου στέλνω:
"Παπούτσι από τον τόπο σου
κι ας είναι μπαλωμένο."
Πριν φύγεις για την ξενιτιά,
ποθούσες μια κοπέλα,
που κλαίει για σένα και ρωτά,
παιδί μου, νύχτα μέρα.
Θα είναι άδικο βαρύ
τώρα να την αφήσεις
και με μια ξένη κι άγνωστη
στην ξενιτιά να ζήσεις,
και να μην δούμε εγγόνια
στα υστερνά μας χρόνια.
Με σπαραγμό, παιδάκι μου,
τη γνώμη μου σου στέλνω:
"Παπούτσι από τον τόπο σου
κι ας είναι μπαλωμένο."
|  |
Text: Kostas Virvos
Musik: Thodoros Derveniotis
Uraufführung: Stelios Kazadzidis
Du möchtest, mein Junge, den Segen
dich in der Fremde zu vermählen
denn Paläste und viel Geld
haben sie dir zugesichert
Doch wir warten auf dich
mit Kummer dass du zurückkehrst
dass du in deiner Heimat heiratest
dass du endlich bei uns lebst
und wir Enkel sehen werden
in unseren letzten Jahren
Mit Kummer, mein Junge,
schicke ich dir meine Sicht:
„Ein Schuh von deinem Heimatort
und sei er auch geflickt“
Bevor du in die Fremde gingst
liebtest du ein Mädchen
das weint um dich und fragt,
mein Junge, Tag und Nacht
Es wäre ein großes Unrecht
wenn du es jetzt verlässt
und mit einer Fremden und Unbekannten
in der Fremde lebst
und wir keine Enkel sehen werden
in unseren letzten Jahren
Mit Kummer, mein Junge,
schicke ich dir meine Sicht:
„Ein Schuh von deinem Heimatort
und sei er auch geflickt“
| |
