 |
Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Στέλιος Καζαντζίδης
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης
Μέσα στο τρένο Γερμανίας Αθηνών,
στην τρίτη θέση, σε μιαν άκρη καθισμένος,
αφήνω πίσω μου το μαύρο παρελθόν
και φεύγω στ’ άγνωστο, φτωχός κι αδικημένος.
Μέσα στο τρένο που με πάει στην ξενιτειά
κλαίω τη μοίρα μου χωρίς παρηγοριά.
Αφήνω μάνα και αγάπη ορφανές
κι ό,τι αγάπησα στον τόπο μου, εδώ πέρα,
αφήνω όμως και στιγμές πολύ πικρές
με την ελπίδα πως θα δω μιαν άσπρη μέρα.
Μέσα στο τρένο που με πάει στην ξενιτειά
κλαίω τη μοίρα μου χωρίς παρηγοριά.
Φεύγει το τρένο και σφυρίζει συνεχώς,
σαν μοιρολόι, σαν τραγούδι πονεμένο,
γιατί, μανούλα μου, με γέννησες φτωχό,
γιατί να ζήσω μακριά, σε τόπο ξένο.
|  |
Text: Kostas Virvos
Musik: Stelios Kazadzidis
Uraufführung: Stelios Kazadzidis
Im Zug Deutschland-Athen,
sitze ich in der dritten Klasse am Rande
ich lasse die schwarze Vergangenheit hinter mir
und reise ins Unbekannte, arm und benachteiligt.
Im Zug, der mich in die Fremde bringt,
beweine ich mein Schicksal und finde keinen Trost.
Mutter und Geliebte lasse ich verwaist zurück
und was ich hier in meiner Heimat geliebt habe
lasse ich zurück, aber auch sehr bittere Augenblicke
in der Hoffnung, dass ich auch mal einen guten Tag erleben werde.
Im Zug, der mich in die Fremde bringt,
beweine ich mein Schicksal und finde keinen Trost.
Der Zug fährt ab und pfeift andauernd
wie die Totenklage, wie ein schmerzvolles Lied,
warum, meine Mutter, hast du mich in Armut geboren
warum muss ich weit weg, in fremdem Lande leben.
| |
