 |
Στίχοι: Διονύσης Κωτσάκης
Μουσική: Γιάννης Κότσιρας
Πρώτη εκτέλεση: Ραλλία Χρηστίδου Φωνητικά: Κότσιρας Γιάννης
Μεγάλα λόγια, δυο όψεις κι ένα κέρμα
τριάντα χρόνια περιμένω στην ουρά
η θαυμαστή μπαλωματού έγινε Γέρμα
κι έχει στα χέρια της σημάδια από καρφιά.
Μέσα από σόου, σκηνικά και πορσελάνες
πουλάτε ελπίδες μα δεν κάνετε σεφτέ
οι πιο μεγάλες μου χαρές ήταν πουτάνες
για αυτό πονούσαν και δεν το `λεγαν ποτέ.
Όσο ταΐζετε τα ψέματα με θρύλους
δε θα λυγίζω από χειμώνες και βροχές,
θα `χω παρέα τους αγέννητούς μου φίλους
μέσα απ’ τη λάσπη θα γεννιέμαι δυο φορές.
Κι όσο μου καίτε το λαιμό με δακρυγόνα
τόσο τα λόγια μου θα γίνονται φωτιά,
θα στήνω γλέντι μες στο μάτι του κυκλώνα
σε κάθε φόβο μου θα ανοίγω μια αγκαλιά.
Νιώθω τώρα βαριά τα βλέφαρά μου
μια σκιά μου μιλά στην κάμαρά μου
πες μου αλήθεια, πόσο μπορείς να τρέχεις
πες μου αλήθεια, πόση αλήθεια αντέχεις;
Έχω ένα γκρίζο μυστικό μεσ’ στην ψυχή μου
κι ένα σημάδι στο κορμί μου από παιδί.
Μου παν’ απλά πως είναι έτσι η εποχή μου
και δεν υπάρχει στο ποτάμι επιστροφή.
Μα όσα με ρίξανε στα γόνατα μου `μαθαν
όσα δεν μπόρεσα ποτέ μου να μπορώ
να `χω στο πλάι μου τον γλάρο Ιωνάθαν
κι όταν ο άνεμος λυσσάει να γελώ.
Κάποτε θα `ρθουν όσα έπρεπε να έρθουν
κάποτε μου `παν `'μια φορά κι έναν καιρό''
κι εγώ που αγάπησα αυτούς που περιμένουν
σ’ ένα δικό μου παραμύθι τους κρατώ.
Κι όσο μου καίτε το λαιμό με δακρυγόνα
τόσο τα λόγια μου θα γίνονται φωτιά,
θα στήνω γλέντι μες στο μάτι του κυκλώνα
σε κάθε φόβο μου θα ανοίγω μια αγκαλιά.
Νιώθω τώρα βαριά τα βλέφαρά μου
μια σκιά μου μιλά στην κάμαρά μου
πες μου αλήθεια, πόσο μπορείς να τρέχεις
πες μου αλήθεια, πόση αλήθεια αντέχεις;
|  |
Teksty: Dionysis Kotsakis
Muzyka: Yiannis Kotsiras
Pierwszy występ: Rallia Hristidou Fonitika: Kotsiras Yiannis
Dwie strony to jednej monety przyrzeczenie
Na swoją kolej czekam od trzydziestu lat
Z Szewcowej Lorki wkrótce w Yermę się zamienię
Która na dlłoniach ma wyryty gwoździ ślad
Pośród spektakli scenografii porcelany
Trwa targ nadziei choć nie chcecie płacy dać
Moje radości były niczym kurtyzany
Chociaż cierpiały nic nie było po nich znać
Możecie karmić swoje kłamstwa legendami
Ja się nie ugnę ani w zimę ani w deszcz
Ze swymi nienarodzonymi kompanami
Pośrodku błota drugi raz się zrodzę wręcz
Możecie gardło parzyć mi gazem łzawiącym
To tylko zmieni w płomień potok moich słów
W oku cyklona wielki bal sobie urządzę
W objęcia chwycę najstraszniejsze z moich snów
Ciężkie teraz stają się powieki moje
Słyszę jak mówi cień w moim pokoju
Powiedz prawdę jak daleko ubieżysz
Powiedz prawdę ile prawdy zdzierżysz
Ponury sekret kryje dusza ma głęboka
Jest na mym ciele od dzieciństwa trwały znak
Mówiono że już taka jest moja epoka
I że na rzece nie popłynę nigdy wspak
Lecz ile razy mnie rzucano na kolana
Co niemożliwe wnet możliwym było mi
Wiernym kompanem będę mewy Jonathana
Na wściekłym wietrze będę śmiać się ile sił
Kiedyś się zdarzy to co musi się nam zdarzyć
Kiedyś się działo to co dziać musiało się
Tych co czekają swą sympatią chętnie darzę
W mej własnej baśni mają oni miejsce swe
Możecie gardło parzyć mi gazem łzawiącym
To tylko zmieni w płomień potok moich słów
W oku cyklona wielki bal sobie urządzę
W objęcia chwycę najstraszniejsze z moich snów
Ciężkie teraz stają się powieki moje
Słyszę jak mówi cień w moim pokoju
Powiedz prawdę jak daleko ubieżysz
Powiedz prawdę ile prawdy zdzierżysz
| |
