 |
Στίχοι: Αλέξης Μπίστικας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Κατερίνα Κούκα
Άλλες ερμηνείες:
Σταύρος Ζαλμάς
Τις μέρες τις παλιές και τις χαμένες Κυριακές
σε καρτερούσα,
ένα άγνωστο χάδι ζητούσα.
Στις άδειες γειτονιές και στις κακόφημες γωνιές
σ’ αναζητούσα,
αν ζεις κι αν υπάρχεις ρωτούσα.
Μα σαν είδα τη ματιά σου στη ματιά μου
και τα χέρια σου μ’ αγκάλιασαν, καρδιά μου,
τότε το `νιωσα πως πάντα σ’ αγαπούσα, σ’ αγαπούσα.
Μες στις μουσικές και στων ανθρώπων τις σκιές
μονολογούσα,
τη μοναξιά μου ρωτούσα:
Μήπως τελικά είν’ όλα αυτά φανταστικά
σαν παραμύθια
και δεν υπάρχεις στ’ αλήθεια;
Μα σαν είδα τη ματιά σου στη ματιά μου
και τα χέρια σου μ’ αγκάλιασαν, καρδιά μου,
τότε το `νιωσα πως πάντα σ’ αγαπούσα, σ’ αγαπούσα.
|  |
Lyrics: Alexis Bistikas
Musica: Hristos Nikolopoulos
Prima esecuzione: Katerina Kouka
Altri spettacoli:
Stavros Zalmas
Nei giorni andati e nelle domeniche perdute
ti aspettavo,
cercavo una carezza sconosciuta.
Nei vicinati vuoti e negli angoli malfamati
ti cercavo,
chiedevo se eri vivo se esistevi.
Ma quando ho visto i tuoi occhi nei miei
e le tue braccia intorno a me, cuore mio,
allora ho avuto la sensazione di averti amato sempre, di averti amato.
Nelle musiche e nell'ombra della gente
parlavo da sola,
chiedevo alla mia solitudine :
forse in fondo in fondo tutto questo e' frutto di fantasia
come le favole
e non esisti nella realta '?
Ma quando ho visto i tuoi occhi nei miei
e le tue braccia intorno a me, cuore mio,
allora ho avuto la sensazione di averti amato sempre, di averti amato.
| |
