 |
Στίχοι: Σπύρος Γιατράς
Μουσική: Αλέκος Χρυσοβέργης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Οικονομόπουλος
Κάθε δάκρυ και μια θάλασσα μπροστά μας
κι από πάνω μοναχά ο ουρανός.
Μια αγάπη που είχε μπει στα κόκκαλά μας,
πέφτει τώρα όπως ο χαρταετός.
Χωρισμένο το δωμάτιο στη μέση,
σε μια ατμόσφαιρα που είναι εχθρική.
Το ταβάνι πάει καιρός, που έχει πέσει
και η πόρτα είναι μονίμως ανοιχτή.
Χτύπα κατάστηθα, μην αστοχήσεις
μόνο τον πόνο μπορείς να χαρίσεις,
χτύπα...!!!
Χτύπα, το σώμα μου όρθιο μένει,
μα η καρδιά μου είναι γονατισμένη,
χτύπα....!!!
Κάθε νύχτα το μαρτύριο αρχίζει
και δε λέει να τελειώσει, ως το πρωί.
Μπρος στο ψέμα η αλήθεια κοκκινίζει,
σαν δραπέτης τρέχει τώρα να κρυφτεί.
Η αγάπη μας κοιτάζει απ΄τον καθρέφτη
μια τον έναν μια τον άλλον σιωπηλά
και η αυλαία του έρωτά μας τώρα πέφτει,
γιατί παίζαμε κι οι δυο μας χαμηλά.
|  |
Lyrics: Spyros Yiatras
Music: Alekos Hrysoveryis
First version: Nikos Oikonomopoulos
Сльози течуть - вже море перед нами,
Небо над ним - самотня далечінь.
Кохання те, що в кістки нам вростало,
Відлітає, наче паперовий змій.
Помешкання зсередини спустіле,
Напружена тут атмосфера вкрай.
Ледве стеля з часом не злетіла,
Двері одні відкритими залишив я.
Бий прямо, хиби не припустись!
Можеш дарувати лише біль!
Бий...!!!
Бий, бачиш, я перед тобою на весь зріст,
Серце моє на колінах стоїть,
Бий....!!!
Щоночі починаються тортури,
До ранку не скінчаються вони.
Перед брехнею істина - пурпурова,
Шукає, наче злодій, де б втекти.
Мовчазно з дзеркала кохання подивилось -
Як відображення - моє й твоє.
Його завіса вже з очей злетіла,
Бо ми зіграли тут проти самих себе.
| |
