 |
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ, γι’ αυτούς θα σου μιλήσω
Σαν άνθρωποι γεννήθηκαν, μα δίχως να το ξέρουν
γινήκαν όχθες ποταμού, πιο κάτω θα εξηγήσω
Τα όνειρα τους τα `τρωγε της φτώχιας το σκουλήκι
Τα βράδια μάτια ορθάνοιχτα, η χώρα της ανάγκης
απλώνει το βρωμόχερο, ζητά μπροστά το νοίκι
Θέλει μπροστά το νοίκι
Κι έρχεται η στιγμή, που λες, να φύγουν κι ό,τι γίνει
κι αν όπως τρέμεις το χαμό σε λυπηθεί το κύμα
στη Λαμπεντούζα βρίσκεσαι, ή και στη Μυτιλήνη
Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ, το βάσανο του δρόμου
Παντού συρματοπλέγματα, μα αλήθεια ποιος πιστεύει
πως με τα φράγματα κρατά την ώσμωση του κόσμου
Ελλάδα, χώρα της ντροπής, και γι’ άλλους κρύο σπίτι
ξέχασες που `ναι ιερό το βλέμμα του ικέτη
Τώρα πια οι μισάνθρωποι σε σέρνουν απ’ τη μύτη
Σε σέρνουν απ’ τη μύτη
Η ξενιτιά είναι βάσανο, κι άμα δε βγάζεις άκρη
για ρώτα τα τραγούδια σου, εκείνα της Καρπάθου
και τα’ άλλα τα ηπειρώτικα, που φέρνουνε το δάκρυ
Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ έχουν καρδιά μεγάλη
Βλέπουν το τραίνο να `ρχεται και δίχως να το νιώσουν
γίνονται όχθες και κυλά της ανθρωπιάς ποτάμι
|  |
Lyrics: Thanasis Papakonstadinou
Music: Thanasis Papakonstadinou
First version: Thanasis Papakonstadinou
I'll tell you about Homayoun and Waqar
Born human, but without knowing
they became a river's banks, I'll explain later
Poverty's worm ate their dreams
Eyes wide open at night, the country of need
stretches its dirty hand, asks for the rent in advance
Asks for the rent in advance
And the time comes to leave and whatever happens,
and if the wave pities you as you fear death
you're in Lambedusa, or even Mytilene
Homayoun and Waqar, the suffering of the road
Barbed wire everywhere, but really who believes
that they hold the world's osmosis with dams
Greece, country of shame, and for others cold home
you forgot that the glance of the beggar is sacred
Now the misanthropes lead you by the nose
Lead you by the nose
Being abroad is suffering, and if you don't get it
go ask your songs, those from Karpathos
and the others from the mainland, that bring tears
Homayoun and Waqar have a big heart
They see the train coming and without feeling it
they become banks and a river of humanity flows
| |
