 |
Στίχοι: Αγγελική Μακρυνιώτη
Μουσική: Ιορδάνης Παύλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Οικονομόπουλος
Μέσα στο πλήθος σαν σκιά
περνάς μπροστά μου αδιάφορα.
Το όνομά σου δυνατά
να το φωνάξω πώς κατάφερα;
Σαν να ’μαι ξένος με κοιτάς,
πόσος καιρός πάει απόρησες.
Πάει ένας χρόνος, αν ρωτάς,
μα τι σε νοιάζει αφού προχώρησες.
Ένα χρόνο ακριβώς ζω στην παράνοια,
μακριά σου δυστυχώς γελάω σπάνια.
Τι να κάτσω να σου πω αφού δεν νοιάζεσαι;
Την ώρα κοίταξες, να φύγεις βιάζεσαι.
Ένα χρόνο κι άλλη μια αιωνιότητα
που δεν έχω εαυτό ψάχνω ταυτότητα.
Το δικό σου το κενό, κενό το άφησα,
ποτέ δεν ξέχασα κι ούτε προσπάθησα.
Σαν να ’μαι απλά ένας γνωστός
τα τυπικά μόνο με ρώτησες.
Σχεδόν σαν χάρη ο ενικός,
τόσο ψυχρά μ’ αντιμετώπισες.
Σου ’μοιαζα τόσο μακρινός,
πόσος καιρός πάει απόρησες.
Πάει ένας χρόνος ακριβώς,
μα τι σε νοιάζει αφού προχώρησες.
|  |
Lyrics: Angeliki Makrynioti
Music: Iordanis Pavlou
First version: Nikos Oikonomopoulos
Повз мене в натовпі, як тінь,
Ідеш, зовсім байдужа.
Ім я твоє кричу тобі,
Кличу відчайдушно.
Мабуть, я здався диваком -
Так ти подивилась!
Здивована, що час пройшов,
І ти мерщій схопилась!
В паранойї я живу цілий рік!
Без тебе мені, на жаль, не до сміху!
Що мені тобі казать? Ти слухать не бажаєш!
Котра година? Іти час! Ти вже поспішаєш!
Ціла вічність був цей рік -
Втратив себе, шукати маю!
Тобі пустоту лишив -
Забуть не наважаюсь!
Як знайомого мене
Ввічливо питаєш
Велика радість для мене,
що відповідаєш.
Схоже, далекий від тебе -
Ти так здивована.
Цілий рік минув тепер -
І що нового?
| |
