 |
Στίχοι: Νεκτάριος Θεοδώρου
Μουσική: Νεκτάριος Θεοδώρου
Πρώτη εκτέλεση: Νεκτάριος Θεοδώρου
Έφυγα βιαστικά για να προλάβω.
Εκείνη την νύχτα. Δώρο για εμάς.
Με τη φιγούρα σου δίπλα μου, να ταξιδεύω.
Για μιας βραδιάς χαρά, την ομορφιά.
Ο χρόνος αργά να κυλά, δεν το αντέχω.
Με μάτια όμορφα να με κοιτάς.
Τη μια σε βλέπω, την άλλη σε χάνω, δε σ’ έχω.
Σε ψάχνω, δεν υπάρχεις πουθενά.
Κοίταξε το’ όνειρο, το παραμυθένιο μου.
Ήλιου πουλιά, παράδεισου της χαράς.
Θάλασσας γέλιο, που λιώνει στα χέρια μου.
Μικροί αγγέλοι, χορεύουν και παίζουν μόνο για εμάς.
Λίγη αγάπη, να σου τραγουδήσω.
Κορίτσι που γελάς και ζεις ξανά.
Πέτα ψηλά να `ρθεις, κόντρα στον ήλιο.
Παρέα με γλάρους τα πιο όμορφα πουλιά.
Κι ήσουν πανέμορφη, όταν σε είδα.
Σαν αεράκι τυλίχτηκες πάνω μου με μια αγκαλιά.
Σαν τη φωτιά που δε σβήνει το χρόνο.
Του φόβου η λεπίδα…, με κόβει στα δυο μη τελειώσει το όνειρο
και φύγεις μακριά.
Κι εσύ…, μονάχη να ζεις,
σ’ έναν κόσμο που δε σου χαρίζει ζωή
και σε βάζει στην άκρη.
Χρόνια ζητάς, την αγάπη να βρεις
και το μόνο που μένει, αυτό εδώ το δάκρυ.
Φύγε από εκεί, έλα μαζί.
Εδώ μπορούμε να κεντήσουμε τον ήλιο.
Να σε κεράσω τα χρώματα.
Να ζωγραφίσουμε καινούρια λάθη!
|  |
Paroles: Nektarios Theodorou
Musique: Nektarios Theodorou
Première Performance: Nektarios Theodorou
Je suis parti en hâte pour être à l’heure.
Cette nuit là était un cadeau pour nous.
Je voyage avec ta figure à côté de moi.
Pour la joie et la beauté d’une nuit.
Le temps coule lentement, je ne le supporte pas.
Avec de beaux yeux, tu me regardes.
Je te vois, je te perds.
Je te cherche, tu n’existes nulle part.
Regarde le rêve, mon rêve de contes.
Les oiseaux du soleil, la joie du paradis.
Le sourire de la mer, qui fond dans les mains.
Des petits anges dansent et jouent seulement pour nous.
Je te chante un peu d’amour.
Tu es une fille qui rit et qui revit.
Tu voles en haut pour être contre le soleil.
Avec les mouettes, les plus beaux oiseaux.
Et tu étais très belle quand je t’ai vue.
Comme le vent tu m’as embrassé.
Comme le feu qui n’éteint pas le temps.
La lame de la peur…, me coupe en deux pour que le rêve ne finisse pas
et que tu partes.
Et toi…, tu vis seule,
dans un monde qui ne te donne pas de vie
et qui te met en marge.
Depuis des ans tu cherches l’amour
et la seule chose qui reste c’est cette larme.
Pars de cet endroit, et viens avec moi.
Ici nous pouvons recréer le soleil.
Pour t’offrir les couleurs.
Et pour recréer des nouvelles erreurs!
| |
