 |
Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Δε φταις εσύ η φαντασία μου τα φταίει
που σ’ έπλασε όπως ήθελε αυτή
η φαντασία μου που χρόνια με γελούσε
πως θα μ’ ανοίξεις την καρδιά μου την κλειστή
Μα ποιο είναι κείνο το όνειρο
που βγαίνει πάντα αλήθεια
και δεν αφήνει χαρακιές στις περισσότερες καρδιές
και μια πληγή στα στήθια
Δε φταις εσύ η φαντασία μου τα φταίει
γι αυτό μην κλαις που φεύγω βιαστικά
σε μένα τώρα πια ταιριάζει για να κλάψω
για της καρδιάς μου τα χαμένα ιδανικά
Μα ποιο είναι κείνο το όνειρο
που βγαίνει πάντα αλήθεια
και δεν αφήνει χαρακιές στις περισσότερες καρδιές
και μια πληγή στα στήθια
|  |
Lyrics: Eftyhia Papayiannopoulou
Musica: Apostolos Kaldaras
Prima esecuzione: Yioryos Dalaras
Tu non hai colpa, la mia immaginazione è da biasimare,
che ti ha inventato come ha voluto lei,
la mia immaginazione mi ha fatto credere per anni
che tu avresti aperto il mio cuore indifferente.
Ma qual è quel sogno
da cui si ricava sempre la verità,
e che non lascia un segno nel cuore dei più,
e una ferita nel petto?
Tu non hai colpa, la mia immaginazione è da biasimare,
non piangere per il fatto che io in fretta vado via,
io, a maggior ragione, debbo piangere,
per il mio cuore, e per gli ideali perduti.
Ma qual è quel sogno
da cui si ricava sempre la verità,
e che non lascia un segno nel cuore dei più,
e una ferita nel petto?
| |
