 |
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Δήμος Μούτσης
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς
Άλλες ερμηνείες:
Μαρινέλλα
Δημήτρης Μητροπάνος
Ποια χέρια πήραν, πήραν τα κεριά
Κι ήρθε ξανά, κι ήρθε ξανά το βράδυ
Και δεν μπορεί η παρηγοριά
Να μ’ εύρει στο, να μ’ εύρει στο σκοτάδι
Αυτά τα χέρια είναι δικά σου
Και τα ’χεις στείλει για να με δικάσουν
Είναι μαχαίρια που ’χουν τ’ όνομά σου
Αυτά τα χέρια, τα χέρια τα δικά σου
Ποια χέρια γίναν, γίνανε σπαθιά
Χριστέ και Παναγιά μου
Κι από το στήθος, στήθος μου βαθιά
Θα κόψουν την, θα κόψουν την καρδιά μου
Αυτά τα χέρια είναι δικά σου
Και τα ’χεις στείλει για να με δικάσουν
Είναι μαχαίρια που ’χουν τ’ όνομά σου
Αυτά τα χέρια, τα χέρια τα δικά σου
|  |
Lyrics: Lefteris Papadopoulos
Musica: Dimos Moutsis
Prima esecuzione: Manolis Mitsias
Altri spettacoli:
Marinella
Dimitris Mitropanos
Quali mani hanno preso, hanno preso i ceri?
Ed è venuta di nuovo, ed è venuta di nuovo la sera,
e consolazione non riesce
a trovarmi, nelle tenebre.
Queste mani sono le tue,
e le hai mandate per giustiziarmi,
questi sono coltelli che riportano il tuo nome.
Queste mani, queste tue mani.
Che cosa sono diventate le mani, sono diventate spade?
Gesù e Madonna mia!
E nel mio petto, nel mio petto, in profondità,
trafiggeranno, trafiggeranno il mio cuore.
Queste mani sono le tue
e le hai mandate per giustiziarmi,
questi sono coltelli che riportano il tuo nome,
Queste mani, queste tue mani.
| |
