 |
Στίχοι: Μιχάλης Κατσαρός
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Άλλες ερμηνείες:
Κώστας Χατζής
Βαγγέλης Ντίκος
Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναΐδείς
θα τους γνωρίσεις πάλι
άλλον θα λένε Κωνσταντή κι άλλον Μιχάλη
Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναΐδείς
θα τους γνωρίσεις πάλι
σ’ αυτόν τον κόσμο θα γυρνούν
με περηφάνια πιο μεγάλη
Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναΐδείς
θα τους μισήσεις πάλι
έναν μονάχα δε θα βρεις
τον πιο μικρό, τον πιο πικρό, τον πιο αγαπημένο
τον μοναχό, τον δυνατό και τον αντρειωμένο
Αυτόν δε θα τον ξανεΐδείς να τονε βασανίσεις
και τη μεγάλη του καρδιά να τηνε σκίσεις
αυτόν δε θα τον ξαναβρείς τι τον φυλάνε τ’ άστρα
τι τον φυλάει ο ήλιος του, τονε φυλάει το φεγγάρι
Αυτόν που `χει τη χάρη τον πιο μικρό
τον πιο πικρό και τον αγαπημένο
αυτόν μονάχα εγώ, μονάχα εγώ, εγώ προσμένω
|  |
Lyrics: Mihalis Katsaros
Musica: Mikis Theodorakis
Prima esecuzione: Yriyoris Bithikotsis
Altri spettacoli:
Kostas Hatzis
Vangelis Dikos
Coloro che vedi, quando li rivedrai,
li conoscerai di nuovo,
che si chiamino Konstantinis o Mixalis.
Coloro che vedi, quando li rivedrai,
li conoscerai di nuovo,
gireranno per questo mondo
con una lucentezza più grande.
Coloro che vedi, quando li rivedrai,
li odierai di nuovo,
uno solo non troverai:
il più amareggiato, il più amareggiato, l'amato,
il genuino, il forte, il valoroso.
Quello non lo rivedrai per tormentarlo,
e per spezzargli il suo grande cuore,
non ritroverai colui che gli astri custodiscono,
che il sole custodisce, che la luna custodisce.
Quello, il più povero, il virtuoso,
il più amareggiato e amato,
io aspetto soltanto quello, quello soltanto.
| |
