 |
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Πρώτη εκτέλεση: Σταμάτης Κόκοτας
Γιε μου, είν’ ο πόνος μου αβάσταχτος καλέ μου
που σε βλέπω σαν ξερόφυλλο του ανέμου
στη ζωή κυνηγημένος να γυρνάς
Γιε μου, δεν τον άκουσες τον δόλιο σου πατέρα
παρασύρθηκες και μέρα με τη μέρα
είσαι είκοσι χρονών κι όμως γερνάς
Γιε μου, τι περιμένεις, πε μου
σ’ έναν δρόμο λασπωμένο
θα ’σαι πάντα σαν δεντρί ξεριζωμένο
δίχως μοίρα, δίχως ήλιο κι ουρανό
Γιε μου, τον καημό μου συλλογίσου
γύρνα σπίτι να γλυκάνω την πληγή σου
γιε μου, γιε μου, πώς πονώ
Γιε μου, είν’ οι άνθρωποι απάνθρωποι καλέ μου
οι αρχόντοι είν’ εμπόροι του πολέμου
και γελούν όταν το δάκρυ μας κυλά
Γιε μου, μην πιστεύεις σε κανέναν ακριβέ μου
ως κι οι φίλοι σου χαρήκανε, Θεέ μου
που ’χεις πέσει τώρα τόσο χαμηλά
|  |
Lyrics: Lefteris Papadopoulos
Musica: Apostolos Kaldaras
Prima esecuzione: Stamatis Kokotas
Figlio mio, la mia pena è insopportabile, bene mio,
quando ti vedo come una foglia secca nel vento,
indotto dalla vita ad andare in giro.
Figlio mio, non ascoltasti il tuo infelice padre,
sei stato trascinato via giorno dopo giorno,
hai vent'anni, ma sei già vecchio.
Figlio mio, che stai aspettando, dimmelo
in una strada piena di fango,
sarai sempre come un alberello sradicato,
senza un destino, senza sole e senza cielo.
Figlio mio, pensa al mio dolore,
torna a casa a curar la tua ferita,
figlio mio, figlio mio, come soffro!
Figlio mio, sono uomini disumani, bene mio,
i signori sono mercanti di guerra,
e ridono quando a noi scorrono le lacrime.
Figlio mio, non credere a niente, mio caro,
perfino gli amici hanno gioito, Dio mio,
ora che sei caduto così in basso.
| |
