 |
Στίχοι: Σώτια Τσώτου
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Πρώτη εκτέλεση: Χριστιάνα
Έναν καιρό εγώ κι εσύ
ήμαστε κούπα και κρασί
ήμαστε δέντρο και κλαρί δεμένοι,
τώρα είμαι μέρα, είσαι νυχτιά,
εγώ νερό, κι εσύ φωτιά,
δύο θανάσιμοι εχθροί, δυο ξένοι.
Αχ τι παιχνίδια που μας παίζουν οι καιροί
και πως αλλάζει τους ανθρώπους η ζωή.
Έναν καιρό εγώ κι εσύ
ήμαστε κούπα και κρασί
και τώρα είμαστε δυο εχθροί, δυο ξένοι.
Έναν καιρό εγώ κι εσύ
μοιράζαμε μισή μισή
τη στερημένη τη μπουκιά, θυμήσου,
τώρα γιορτάζω όταν κλαις,
δε σε πιστεύω ό,τι κι αν λες,
τώρα, ο θάνατός μου η ζωή σου.
Αχ τι παιχνίδια που μας παίζουν οι καιροί
και πως αλλάζει τους ανθρώπους η ζωή.
Έναν καιρό εγώ κι εσύ
και τη μπουκιά μισή μισή
τώρα, ο θάνατός μου η ζωή σου.
|  |
Lyrics: Sotia Tsotou
Musica: Apostolos Kaldaras
Prima esecuzione: Hristiana
Una volta io e te
eravamo coppa e vino
eravamo legati come albero e ramicello,
ora io sono il giorno e tu la notte,
io l'acqua e tu il fuoco,
due nemici mortali, due estranei.
Ah, che scherzi che giocano i tempi,
e come muta la vita umana.
Una volta io e te
eravamo coppa e vino
e ora siamo due nemici mortali, due estranei.
Una volta io e te
dividevamo a metà
il povero boccone, ricordi,
ora festeggio quando piangi,
non credo a ciò che dici,
ora, la morte mia è la vita tua.
Ah, che scherzi che giocano i tempi,
e come muta la vita umana.
Una volta io e te
dividevamo il boccone metà e metà,
ora, la morte mia è la vita tua.
| |
