 |
Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης
Μουσική: Λένα Πλάτωνος
Πρώτη εκτέλεση: Σαββίνα Γιαννάτου
Αχ, όλα έπρεπε να `ρθούνε καθώς ήρθαν!
Οι ελπίδες και τα ρόδα να μαδήσουν.
Βαρκούλες να μου φύγουνε τα χρόνια,
να φύγουνε, να σβήσουν.
Έτσι, όπως εχωρίζαμε τα βράδια,
για πάντα να χαθούνε τόσοι φίλοι.
Τον τόπο που μεγάλωνα παιδάκι
ν’ αφήσω κάποιο δείλι.
Αχ, όλα έπρεπε να `ρθούνε καθώς ήρθαν!
Οι ελπίδες και τα ρόδα να μαδήσουν.
Βαρκούλες να μου φύγουνε τα χρόνια,
να φύγουνε, να σβήσουν.
Όλα έπρεπε να γίνουν. Μόνο η νύχτα
δεν έπρεπε γλυκιά έτσι τώρα να `ναι,
να παίζουνε τ’ αστέρια εκεί σαν μάτια
και σαν να μου γελάνε.
|  |
Lyrics: Kostas Karyotakis
Musica: Lena Platonos
Prima esecuzione: Savvina Yiannatou
Ah, sempre dovevano venire come giunsero un giorno!
A sfogliare le speranze e le rose.
Barchette per partire sono gli anni,
partire, per morire.
Così, come condividevamo le serate,
tanti amici sarebbero stati perduti per sempre.
Il paese che come bambino ho ingrandito,
ho dovuto abbandonarlo un tardo pomeriggio.
Ah, sempre dovevano venire come giunsero un giorno!
A sfogliare le speranze e le rose.
Barchette per partire sono gli anni,
partire, per morire.
Tutto doveva avvenire. Soltanto la notte
non doveva essere così dolce come ora,
le stelle non dovevano giocare lassù, come occhi,
e come per deridermi.
| |
