 |
Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου
Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
Γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο;
Βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου
και το μετά απ’ το μετά γνωρίζω
Αν είχα θάρρος για να πω το "έλα"
τώρα δε θα `χα τη φωτιά στο αίμα
Αν είχε χρώμα θα `ταν άσπρη η τρέλα
Αν είχε σώμα θα `ταν πάλι ψέμα.
Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο
σαν να χορεύουνε με τη σιωπή μου
κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο
που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου
μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη
και τη χαρίζω σ’ όποιον μου εξηγήσει
να `χει το μέλλον μου να επιλέξει
ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει...
Τίποτα σημαντικό.
Ζω μονάχα εν λευκώ...
Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
καλά τα λεν οι έγχρωμοί μου φίλοι
το πρόβλημά μου η υπερβολή μου
κι ό,τι αργεί απάντηση να στείλει
Αν είχε το θάρρος να φανεί ο λόγος
τώρα δε θα `τανε φωτιά στο αίμα
Αν είχε χρώμα θα `ταν άσπρο ο φόβος
Αν είχε σώμα θα `ταν σαν κι εμένα.
Αν σ’ αγαπούν να μάθουν να το λένε
κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις
κι αν θες να δεις τ’ αληθινά να καίνε
πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν’ ανέβεις.
Και σε λυπούνται που δεν το `χεις νιώσει
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.
Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα
Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο
κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα
εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω
Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω
μ’ αυτό τον τόνο του λευκού στο βλέμμα
του λέω μια φράση σαν να υπεκφεύγω
με μια ελπίδα να `ναι σαν κι εμένα...
Τίποτα σημαντικό...
Ζω μονάχα εν λευκώ....
Τίποτα σημαντικό....
Ζω μονάχα εν λευκώ....
Τίποτα σημαντικό....
Ζω μονάχα εν λευκώ....
|  |
Teksty: Yerasimos Efangelatos
Muzyka: Themis Karamouratidis
Pierwszy występ: Natasa Bofiliou
Mój czysty losie i ma czysta dolo
Dlaczego wieczór kryje was w szarości
Tłem mych przezroczy jest wasz biały kolor
Odróżniam w niej sekwencję od przyszłości
I gdybym śmiałość miała by ośmielić
We krwi nie miałabym już ognia teraz
Szaleństwo ma na pewno barwę bieli
I postać kłamstwa pewnie też przybiera
Patrz jak na ścianie dłonie mówią gestem
Jakby tańczyły do mych ust milczenia
Od lat już szukam gdzie się skrywa werset
Co mógłby mego oddać treść istnienia
Swą ciszę w maskę słowa wnet przebieram
Chcę dać ją komuś kto mi wytłumaczy
Gdy przyszłość ma nastanie - niech wybiera
Którą z przeszłości moich chce zobaczyć
Pośród bieli byt mój trwa
Wszak na czysto żyję ja
Mój czysty losie i ma dolo czysta
Znajomi moi barwni dobrze wiedzą
Problemem mym przesada oczywista
I wszystko to co zwleka z odpowiedzią
I gdyby słowo śmiało się ośmielić
We krwi nie miałabym już ognia teraz
Strach także ma na pewno barwę bieli
I moją postać pewnie też przybiera
Kto kocha ciebie niech się uczy przyznać
A jeśli zmilczy - skraść to musisz umieć
Gdy widzieć chcesz jak płonie rzeczywistość
Musisz się aż na poziom ognia unieść
Współczują że nie czułeś nigdy tego
Współczujesz że to czułeś już przed czasem
Nie pojął w porę żaden z nich niczego
Od lat już cisza twoja jest hałasem
Mam przecież prawo by obstawiać mało
Mam przecież prawo żeby pas ogłaszać
Tych miejsc gdzie ja podobno nie dotarłam
Nie podołałam z mej pamięci zmazać
Temu kto spyta czemu wciąż odchodzę
Mając w spojrzeniu tamten odcień bieli
Wymijająco prawdę w krąg obchodzę
Z nadzieją że swą postać dam nadziei
Pośród bieli byt mój trwa
Wszak na czysto żyję ja
Pośród bieli byt mój trwa
Wszak na czysto żyję ja
Pośród bieli byt mój trwa
Wszak na czysto żyję ja
| |
